Nikola Tesla o 21. stoljeću - 1937.g. - i naučni komentari

 

POGLED U NAŠE DOBA
Tesline vizije:

- Kako je Tesla zasmišljao naše vreme, 2010. i 2035.godinu. Članak objavljen u časopisu „Liberty“, februara 1937. (iz knjige Aleksandar Milinković, TESLA-čarobnjak i genije, Samostalna izdavačka agencija „Zlaja“, Beograd, 2005, 130-141.)

„Čini mi se da sam oduvek bio ispred svog vremena... Predviđanje je nezahvalno. Nijedan čovek ne može da vidi suviše daleko u budućnost. Napredak i pronalasci se razvijaju u drugačijim pravcima od onih koje smo predviđali. Takvo je bilo moje iskustvo, mada sebi laskam da su događaji potvrdili mnoge razvojne pravce koje sam predviđao u prvoj trećini dvadesetog veka.

Izgleda da sam uvek bio ispred svog vremena. Trebalo je da čekam devetnaest godina da proradi elektrana na Nijagari zasnovana na mom sistemu, prošlo je petnaest godina pre nego što je moj patent za bežični prenos signala, objavljen još 1893, našao univerzalnu primenu. Najavio sam kosmičke zrake i moju teoriju radioaktivnosti 1896. Jedno od najznačajnijih otkrića – rezonantnost Zemlje – kao osnovu bežičnog prenosa energije, a koje sam objavio 1899, mnogi ne razumeju ni danas. Gotovo dve godine pošto sam obavio prenos električne energije oko čitave planete, Edison, Štajnmec (Steinmetz), Markoni i drugi, tvrdili su da je nemoguće bežičnim putem preneti preko Atlantika čak ni običan signal. S obzirom da sam nagovestio toliko mnogo značajnih otkrića, mislim da neću mnogo pogrešiti ako pokušam da predvidim kako će izgledati život u dvadeset i prvom veku.

Život jeste i uvek će biti jednačina čije je rešenje neuhvativo, ali ona ipak sadrži određene poznate činjenice. Sa sigurnošću možemo da kažemo da je život kretanje, iako nedovoljno poznajemo njegovu prirodu. Za kretanje je neophodno telo koje se pomera i sila koja ga potiskuje i pomaže da savlada otpor. Čovek, uopšteno, je masa koju potiskuje sila. Otuda se i opšti zakoni u carstvu mehanike koji važe za kretanje, mogu primeniti i na čovečanstvo.

Postoje tri načina kako se može povećati energija koja određuje ljudski proces: prvo, možemo povećati masu. To bi, u slučaju čovečanstva, značilo poboljšanje uslova života, zdravlja, razvoja vrste i slično. Drugo, možemo da smanjimo sile otpora koje usporavaju napredak, kao što su neznanje, glupost, i religiozni fanatizam. Treće, možemo da umnožimo energiju ljudske mase ovladavanjem silama univerzuma, kao što je sila sunca, okeana, vetrova i plime i oseke. 

Prvim metodom ostvarujemo više hrane i opšte blagostanje. Drugim, se stvaraju uslovi za mir. Trećim se povećava naša sposobnost da radimo i stvaramo. Napredak, bilo kakav, je nemoguć ukoliko naši napori nisu usmereni ka povećanju blagostanja, ka miru i ka stvaralaštvu. Po tome, je mehanicističko shvatanje života jedinstveno sa učenjima Bude i Isusa. 

Mada nisam vernik u ortodoksnom smislu, oslanjam se na religiju, prvo, jer svaki čovek mora da ima neki ideal – religiozni, umetnički, naučni ili humanitarni – da bi njegov život imao nekog smisla. Drugo, jer sve velike religije sadrže mudre preporuke za dobar život, a koje važe danas kao i u doba kada su nastale.

Ne postoji sukob između ideala nauke i ideala religije, ali je nauka suprotstavljena teološkim dogmama jer se nauka zasniva na činjenicama. Za mene, univerzum je jednostavno velika mašina koja nikada nije postala i nikada neće nestati. Ljudsko biće nije izuzetak u prirodnom poretku stvari. Čovek je, kao i univerzum, mašina. Ništa ne dopire do našeg uma niti utiče na naše delovanje, posredno ili neposredno, a da nije odgovor na poruke koje čulima primamo iz spoljašnje sredine. Zbog sličnosti naše konstrukcije i naše okoline, svi slično odgovaramo na slične uticaje, a kao rezultat naših reakcija, dolazimo do razumijevanja. Tokom svih ovih vekova, razvijali su se beskonačno složeni mehanizmi, međutim, ono što mi zovemo „duša“ ili „duh“, nije ništa više od zbira svih funkcija tela. Kada ove funkcije nestanu, takođe nestaju i „duša“ ili „duh“. 

Ja sam ove ideje izneo daleko pre nego što su bihejvioristi, predvođeni Pavlovom u Rusiji i Votsonom u Sjedinjenim državama, objavili koncept svoje nove psihologije. Ovo, očigledno mehanicističko shvatanje nije u suprotnosti sa etičkim shvatanjima života. Opšte prihvatanje ovih postavki ne bi razorilo religiozne ideale. Danas su budizam i hrišćanstvo najveće religije, i po broju vernika i po značaju. Verujem da će njihova suštinska shvatanja izgraditi novu religiju ljudske duše u dvadeset prvom veku. 

Godine 2100. razvoj života će biti pod potpunom kontrolom nauke. U prošlosti, zakonom borbe za opstanak, uglavnom su nestale manje podobne osobine. Čovekovo novo osećanje sažaljenja suprotstavlja se neumoljivom delovanju prirode. Kao rezultat, nastaviće se očuvanje života i razvoj neprilagođenih pripadnika vrste. Jedini metod koji bi odgovarao našem osećanju civilizovanog ponašanja je sterilizacija i potiskivanje seksualnog instikta kod neprilagođenih jedinki. Nekoliko evropskih i neke članice unije Sjedinjenih država odlučuju se da sterilizuju kriminalce i mentalno poremećene osobe. To nije dovoljno. Naučnici stalno vrše pritisak da se osnivanje bračne zajednice učini što težim. Svakome ko nije pouzdan roditelj neće biti dopušteno da stvara potomstvo. Za jedan vek od danas, normalnoj osobi biće jednako neprihvatljivo da opšti sa neprilagođenim pripadnicima društva koliko i sa običnim kriminalcima. 

Higijena i fizička kultura biće priznati delovi obrazovnog sistema i državnog aparata. Ministar za higijenu i fizičku kulturu, 2035.godine, u vladi tadašnjeg predsednika SAD biće značajniji od ministra odbrane. Zagađenost naših obala, kao što je danas oko Njujorka, za našu decu i unuke biće nezamisliv kao što je nama nezamisliv život bez vodovoda i kanalizacije. Snabdevanje vodom će se strogo nadzirati, a samo lud čovek koristiće vodu koja nije sterilizovana.

Više ljudi umire ili oboljeva od zagađene vode nego kafe, čaja, duvana i drugih stimulanata. Takođe, praktično ne jedem meso. Uveren sam da za sto godina kafa, čaj i duvan neće biti toliko primamljivi. Alkohol će se, ipak, i dalje koristiti, jer on nije stimulant već provereni eliksir života. Stimulanti neće nestajati pod prisilom. Jednostavno više neće biti u modi da se organizam truje štetnim sastojcima. Prirodna hrana, kao što su mleko, med, žitarice biće osnova epikurejskih večera i u vrhunskim restoranima dvadeset prvog veka.

Biće dovoljno žita i proizvoda od žita da se ishrani čitav svet, uključujući i milione gladnih u Kini i Indiji. Naša planeta je prebogata, a tamo gde nešto nedostane, azot dobijen iz vazduha će obnoviti tkivo Zemlje. Ja sam 1900. razvio proces za ovu namenu. Kasnije, posle četrnaest godina, pred ratnim potrebama, usavršili su ga nemački hemičari. 

Znatno pre kraja sledećeg veka, sistematsko pošumljavanje i naučno upravljanje prirodnim resursima, učiniće kraj šumama, šumskim požarima i poplavama. Univerzalna primena vodene energije i njen prenos na velike razdaljine, omogućiće da svako domaćinstvo dođe do jeftinije energije pa će prestati potreba za sagorevanjem tečnosti. Smanjenjem napora za goli opstanak, čovečanstvo će više biti usmereno ka razvoju ideala nego materijalnih vrednosti. 

Danas i najcivilizovanije zemlje sveta maksimum svojih prihoda troše na ratove, a minimum na obrazovanje. U dvadeset prvom veku taj odnos će se izmeniti. Postaće slavniji oni koji dobijaju bitke protiv neznanja nego oni koji umiru na bojnim poljima. Otkriće nove naučne istine privlačiće veću pažnju od diplomatskih događaja. Čak su i novine naših dana počele da prihvataju naučna otkrića ili novo filozofsko shvatanje kao i svaku drugu vest. Novine dvadeset prvog veka će još pisati o kriminalnim i političkim kontraverzama, ali će glavni naslovi na naslovnim stranama biti objave novih naučnih hipoteza.

Napredak će biti nemoguć ukoliko ljudi nastave sa divljačkom praksom međusobnog ubijanja. Od svog oca, erudite i upornog borca za mir, nasledio sam duboku mržnju prema ratu. Kao i drugi pronalazači, neko vreme sam verovao da se ratovi mogu zaustaviti ako se učine još razornijim. Ali, shvatio sam da je to pogrešno. Potcenio sam čovekov borilački instikt, za koji će trebati više od jednog veka da bi sasvim izbledeo. Rat se ne može ukinuti tako što ćemo ga staviti van zakona. Nećemo ga sprečiti ako razoružamo najmoćnije. Ratovi će se sprečiti, ne tako što ćemo oslabiti jake, već tako što će svaki narod, slab ili jak, biti u stanju da sam sebe odbrani. 

Otuda, svako sredstvo koje se koristi za odbranu može da služi i agresivnim namerama. Time se obezvređuju dobre namere za ostvarenje mira. Ja sam, međutim, uspeo da dođem do ideje kako da usavršim sredstva koja bi poslužila uglavnom za odbranu. Ako bi se prihvatila, to bi potpuno izmenilo odnose među narodima. Time bi se svaka zemlja, velika ili mala, učinila sposobnom da pruži otpor neprijateljskim vojskama, avionima ili drugim sredstvima napada. Moj pronalazak zahteva izgradnju velikog generatora, koji bi, kada se stavi u pogon, bio u stanju da uništi sve, od neprijateljske vojske do ratnih mašina, u krugu od oko 400 kilometara. On bi, da tako kažem, predstavljao snažan zid i nepremostivu prepreku pred bilo kakvim oblikom agresije.

Ako nijednu zemlju ne možete uspešno da napadnete, tada prestaje svaki smisao za ratnu opciju. Moje otkriće razoružava zlokobnu snagu aviona ili podmornica, ali ostaje nadmoć bojnih brodova, jer se brodovi mogu opremiti nekim od neophodnih uređaja. Možda će i dalje biti ratova na moru, ali nijedan ratni brod neće moći da prodre kroz kopnenu liniju odbrane, jer će uređaji na obali biti nadmoćniji od bilo kog naoružanja bojnih brodova. 

Želim da izričito podvučem da se ovaj moj pronalazak ne oslanja na tzv. „zrake smrti“. Zraci nisu primenljivi jer se ne mogu proizvesti u potrebnoj količini i jer na većim razdaljinama gube neophodnu snagu. Sva energija Njujorka (približno dva miliona konjskih snaga) pretvorena u zrake i projektovana na razdaljinu od četrdeset kilometara, ne bi mogla da ubije čoveka, jer bi se, prema poznatim zakonima fizike, toliko raspršila da ne bi imala nikakvog efekta. 

Moj aparat projektuje čestice koje mogu biti relativno velike ili mikroskopskih dimenzija, i omogućava da se na mali prostor i na veliku razdaljinu prenese trilione puta više energije nego što je moguće sa zracima bilo koje vrste. Hiljade konjskih snaga mogu se preneti snopom tanjih od dlake u kosi, a da ih, pritom, ništa ne može zaustaviti. Ova osobina zraka omogućiće, između ostalih stvari, nezamislive rezultate u televiziji, jer gotovo da neće biti ograničenja za intenzitet osvetljavanja, veličinu slike, ili razdaljine na kojoj je moguća projekcija slike. 

Ne kažem da neće biti još razarajućih ratova pre nego što svet prihvati moj izum. Ja verovatno neću doživeti njegovu primenu. Ali, uveren sam da će za jedan vek od danas sve zemlje obezbediti da ovim ili nekim sličnim sredstvom postanu imune od napada.

Bezbrojne poslove koji se danas još uvek obavljaju rukom zameniće „ruke“ automata. Baš u ovom trenutku, naučnici u labaratorijama američkih univerziteta nastoje da stvore nešto što se opisuje kao „mašina koja misli“. Takav razvoj sam ranije predviđao. 

Ja sam, u stvari, konstruisao „robote“. Danas su roboti nesporna činjenica, ali same principe još treba otkrivati. U dvadeset prvom veku roboti će zauzeti mesto koje su imali robovi u drevnim civilizacijama.

Uopšte ne postoji razlog zbog koga se sve to ne bi dogodilo i za manje od jednog veka. A ako pažnja čovečanstva ne bude previše zaokupljena spoljašnjim ratovima i unutrašnjim revolucijama, nema razloga da milenijum elektronike ne započne već za nekoliko decenija.“ - 

-Članak iz knjige:
Aleksandar Milinković, TESLA – čarobnjak i genije, Samostalna izdavačka agencija „Zlaja“,
Beograd, 2005, 80, 130-141. 
 
Komentari

Napisao: Vladimir Karadžić, dip. istoričar, istraživač prirode i društva
Podgorica, 1. februar 2012. godine


U potpunosti svjestan sebe, Nikola Tesla počinje članak sa: “Čini mi se da sam uvek bio ispred vremena…”.1/ Na osnovu svega što je ostvario, Tesli i nije bilo teško imati viziju u njegovoj poznatoj umnoj labaratoriji o tome kako bi mogao izgledati XXI vijek.

1896. godine, Nikola Tesla je prvi govorio o “kosmičkim zracima”. U to vrijeme skoro niko iz naučnog svijeta to nije uzimao za ozbiljno, dok nauka definitivno nije potvrdila 1912. godine. Prema “Vojnoj enciklopediji” piše da je Robert A. Miliken ponovo otkrio ove zrake. Kao i Tesla, vjerovao je da su ovi zraci po svojoj prirodi vibracije slični svjetlosti. Dr. Artur H. Krempton je nakon Milikena dokazao postojanje kosmičkih zrakova. One se satoje od materijalnih čestica velike brzine. Svi opisuju ove zrake kao sredstvo za razbijanje atoma materije, stvarajući tako masu razorenih djelića, kako je i Tesla tvrdio. 2/

Iz predavanja “O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije” 1893. godine, vidi se da je Tesla već imao viziju bežičnog prenosa. Tu je obrazložio i pokretnost etra, vječnost energije i vibracija. U ovom vrlo zanimljivom predavanju, Tesla je ukratko razmatrao čula živog svijeta i njihove reakcije na uticaje vibracija, pokazujući činjenično stanje očnog organa kao najuticajnijeg za sva iskustva i spoznaje. “…Ako sam zaista ubeđen u neku fizičku istinu, onda je to ona da pokretački impuls mora dolaziti spolja…”, rekao je između ostalog u predavanju Nikola Tesla, smatrajući da “nešto” djeluje na nas više nego ljudska sposobnost da bude neposredno uplivisana vibracijama sredine, ne računajući posredovanje grube materije, jer: “… Kao što talasanje u fizičkom svetu, u beskrajnom okeanu sredine, prožima sve, tako u svetu organizma, u životu, neki početni impuls ide dalje, ponekad možda brzinom svetlosti a ponekad pak tako sporo da izgleda da godinama i godinama stoji, prolazeći kroz procese čoveku neshvatljive zamršenosti, ali u svim njegovim oblicima i u svim stupnjevima razvoja, njegova energija je uvek i večno u potpunosti prisutna…”. 3/

Svi koji su osporavali bežični prenos nisu ni razumjeli prirodu Zemlje ali ni dubinu elektriciteta. Pred kraj 1898. godine, Tesla je odlučio krenuti na praktično istraživanje prenošenja električne energije, što ga je 1899. dovelo do spoznaje tri značajna preduslova. Prvi je da treba izgraditi predajnik velike snage. Zatim drugi, da treba usavršiti načine individualizacije i izdvajanja energije koja bi se prenosila. Posljednji treći preduslov je predstavljao utvrđivanje zakona prostiranja struja kroz zemlju i atmosferu.

Imajući u vidu da je Kolorado Springs visoravan na nadmorskoj visini od dvije hiljade metara, Tesla je zbog svih prirodnih uslova planinskih oblasti odlučio da baš tu otpočne svoje eksperimentalno istraživanje. Stigao je tamo maja 1899, a već od juna počeo je sa radom. Ujedno je vodio i naučni Dnevnik sa svim zapažanjima iz eksperimenata i sa matematičkim proračunima. Knjiga koju je pisao poznata je kao “Dnevnik istraživanja Kolorado Springs 1899-1900”. Tesla je tada otkrio da zemlja bukvalno treperi od električnih vibracija. U Koloradu je suva i razređena atmosfera, sunčevi zraci obasjavaju predmete veoma intenzivno, zvučne vibracije su drugačije nego na drugim mjestima i sl., tako da je u labaratoriji Tesla znao i vještački izazivati, tj. proizvoditi paru veoma opasnog pritiska u buradima inspunjenim koncentrisanim rastvorom soli. U članku “Bežični prenos električne energije” za časopis “Electrical World and Engineer” 5. marta1904, ali i kasnije kada je dobio Edisonovu medalju 18. maja 1917, Tesla je opisao jedan od tih događaja iz Kolorada-jednom prilikom je od tolike pare jedva izvukao živu glavu u labaratoriji. 4 (a i b)/

U Kolorado Springsu potvrdio je tako i svoju teoriju iz 1892. o gigantskom okidaču mehanizma prirode-kako nastaje kiša. Ujedno je i nadogradio viđenje o kosmičkim zracima, jer je 1899. na isto mjesto otkrio i posebno zračenje sa Sunca-zračenje velike energije, kosmički zrak velike prodornosti. O tome je pisao u članku “Pokretačka snaga budućnosti” za “Everyday Science and Mechanics”, decembra 1931. 5/

Zemlja se ponaša kao magnet. Utiče i na veličinu deklinacije i inklinacije, što nazivamo magnetizmom. Na Zemlji je prosječna temperatura 14,3 step. C. Od neutralnog sloja ka dubini, temperatura raste za 1 step. C u prosjeku na svaka 33 m. To se naziva geotermskim stupnjem. Međutim, on nije isti svugdje na našoj planeti i razlikuje se na svakom kontinentu, pa čak i dijelovima jednog kontinenta. Zemlja ima toplotu, koja potiče sa 3 izvora. Prvi izvor toplote je Sunce, koje zagrijava atmosferu i površinu Zemlje različito u dubinama na svakom dijelu naše planete, u zavisnosti od geografske regije i klimatskih faktora na tom području. Drugi izvor toplote je u Zemljinoj kori, koji je od radioaktivnih elemenata urana, torijuma, radijuma i drugih elemenata, a nalaze se u granitnoj ljusci Sial-zone, na 10-15 km prema Aleksandru Evgeneviču Fermanu. I treći izvor toplote je iz Zemljinog jezgra koji ima izuzetno visoku temperaturu iskonskog porijekla, čija temperatura varira u zavisnosti od autora autorima - 200 000 step.C; 100 000 step.C; 5000 step.C; danas se smatra između 3000-4000 step.C. 6/

Tesla je uvijek uzimao, naučno, uticaj Sunca na Zemlju. Čak ga je uvrštavao u problem rata u vrlo zanimljivom članku “Kako kosmičke sile utiču na našu sudbinu”, 7.februara 1915. za “New York American”.7/ Smatra se da čak i Sunčeve pjege mogu izazvati vulkanske erupcije na Zemlji, jer imaju snažna magnetna polja. Sunčeve pjege se javljaju na fotosferi Sunca (površinskom sloju), i prolazne su i nestabilne pojave. One mijenjaju oblik i iščezavaju. Znaju trajati od nekoliko sati do nekoliko mjeseci. Njihovom pojavljivanju prethodi uznemirenost fotosfere, pojava fakula i erupcija na Suncu. Znaju dostići dimenzije 2000-3000 km, a nekada čak i do 120 000 km.

Pjege se okreću u skladu sa kretanjem Sunca oko svoje ose, pa se sa istoka pojavljuje ka ekvatoru i zalaze na zapadnoj strani. Temperatura im zna biti od 1400 step. K do 4300 step. K (Kalvina). Imaju 40% zračenja iste površine svijetlog dijela fotosfere. Pjege su veoma jakih magnetskih polja, čija jačina, u sredini, može iznositi i 4000 ersteda, dok je opšti nivo magnetskih polja Sunca svega nekoliko ersteda. Postoje pjege vodilje i pjege pratilje, i imaju obično suprotan magnetski polaritet. Npr. vodiljin polaritet na sjevernoj hemisferi suprotan je istom polaritetu na južnoj hemisferi. Zato je važan raspored pjega po longitudi, pošto u pojedinim vremenskim razmacima postoje aktivne longitude u kojima dolazi naročito do izražaja Sunčeva aktivnost ne samo u pogledu pjega nego i drugih pojava. Time se mogu objasniti izvjesne pojave zabilježene u Zemljinom magnetizmu i jonosferi (sloju Zemljine atmosfere od 80-800 km), kao i radiofrekventna i kosmička zračenja Sunca. Kada je maksimum Sunčeve aktivnosti, jačina njegovih decimetarskih i metarskih elektromagnetskih talasa, u neposrednoj blizini izvjesnih pjega, raste jako za nekoliko dana (radio-električna bura), kad se zapaža i porast magnetske aktivnosti na površini Zemlje. Tada nastaju i magnetske bure i promjene stanja u Zemljinoj jonosferi, što dovodi do prekida radio-veza na određenim frekvencijama. 8/

Naša planeta ima takvu kapacitivnost da je njena krutost veća od čelika. Ona može da zatreperi, približno, jednom u toku od skoro jednog časa i četrdesetdevet min. Ako se bilo kakvi udari dešavaju u pojedinim trenucima na površini (eksplozije bombi, mina, haubica, topova, torpedo i sl.) izazivaju se reakcionarne sile na Zemlji koje mogu pokrenuti tektonska pomijeranja u bilo kojem dijelu Zemlje. Tako npr. neka nesreća iz zemlje A može imati porijeklo od nekih eksplozija zemlje B u regionu. Ove reakcione sile iznose stotine ili čak hiljade tona, i mogu se osjetiti na površini naše planete. Naravno, dokazano je da se njihovo dejstvo može znatno uvećati rezonancom (Teslin oscilator). To je Tesla objasnio u članku “Kako kosmičke sile utiču na našu sudbinu”. 9/

“…Mislim da su zvezde, planete i sav naš svet iznikli iz etera, kada je zbog nekih uzroka jedan njegov deo postao manje gust. To se može uporediti s obrazovanjem mehura vazduha u vodi, jer je takvo poređenje vrlo blisko. Pritiskajući naš svet sa svih strana, etar se muči da se vrati u prvobitno stanje, ali mu se u tome isprečava unutrašnji električni naboj u telima materijalnog sveta. Tokom vremena, kada se izgubi unutrašnji električni naboj, etar će smrviti naš svet i pretvoriće ga u etar. Iz etra je nastao - u etar će se vratiti. Svako materijalno telo, bilo to Sunce - ili najmanja čestica, jeste oblast smanjivanja pritiska u etru. Zato oko materijalnih tela etar ne može da bude u nepokretnom stanju. Predstavite sebi da se vaš čamac vrti u ogromnom viru. Pokušajte da otkrijete kretanje vode u odnosu na čamac. Nećete otkriti nikakvo kretanje zato što je brzina okretanja čamca jednaka brzini kretanja vode. Zamenite u sopstvenoj predstavi čamac Zemljom, a vir - ciklonom etra, koji se okreće oko Sunca, i razumećete zašto eksperiment Majklson-Morlija nije bio uspešan…", piše Tesla u jednom od navoda o etru, vrlo blizak onom neobjavljenom članku iz 1935. godine. 10 (http://bit.ly/wlS6Kz)/

Na ovaj se citat nadovezuje jedno Teslino predavanje iz 1892. godine, održano u Institutu elektroinžinjera u Londonu, 3. februara i u Kraljevskom institutu takođe u Londonu sjutradan 4. februara. Predavanje se zvalo “Eksperimenti sa naizmeničnim strujama visokog napona i visoke frekvencije”. Tesla je izuzetno visokim frekvencijama stvorio jako osjetljiv električni “snop”, koji je bio toliko osjetljiv da je reagovao i na “stezanje mišića ruke”, pokazujući težnju ka “kružnom skretanju” od osobe koja bi se približavala i uvjek u pravcu kazaljke na satu. Zrak je dakle, bio “podložan magnetnim uticajima”. Tesla je pretpostavio da je taj pravac obrtanja očigledno uslovljen geomagnetskim silama Zemlje, i da se na južnoj hemisferi snop vjerovatno obrće suprotno od kazaljke na satu. Znači samo magnet mogao je da izazove suprotno kretanje zraka svjetlosti, a kako je naša planeta Zemlja ponašanja kao magnet, nema dakle nikakve istine u “zakrivljenom prostoru”, a “čvrsto sam uvjeren da takav snop, kada naučimo kako pravilno da ga proizvedemo, može biti sredstvo prenošenja informacija na razdaljinu bežičnim putem”, rekao je u predavanju Tesla. U nastavku predavanja osvrnuo se povlačenjem paralele sa vetrenjačom, istraživanjima Prisa, Herca i Lodža o zračenju elektromagnetne energije u zemlju i kosmos. 11/

Zemlja radi slično primjeru oboda lopte i klipa koji radi na rezonantnim frekvencijama, u prenosu i prihvatanju energije. Polazeći od toga, Tesla je otkrio da Zemlja može prenositi električni impuls, ukoliko je impuls dovoljno snažan. Ostalo sve funkcioniše odbijanjima i vraćanjima nazad. Nakon toga sve se pojačava novim poslatim impulsom. U Kolorado-Springsu za 9 mjeseci rada od 1899. godine do 1900, Tesla je konstruisao i generator visokofrekventnih struja velike snage, usavršavao metode individualizacije i međusobne izolacije prenete energije i utvrdio zakone prostiranja struja kroz zemlju i atmosferu. To ćemo kasnije malo podrobnije objasniti kako bismo shvatili šta to neki naučnici nisu razumjeli tada zbog prevelikog Teslinog hoda ispred vremena, što Tesla piše u ovom članku.

Teslin rad u Koloradu je ipak zapažen i zapamćen po otkriću vezanom za treći i najambiciozni cilj, a to je električna osobina naše planete. Nakon rada u Koloradu, Tesla je maja 1900. godine, iznio u javnost podatak da je najvažnija rezonantna frekvencija Zemlje 6 Hz. Ovo je potvrđeno od strane ostalih naučnika tek poslije njegove smrti – od 1952. do 1954. godine Šuman zajedno sa H.L.Konigom, potvrđuje Tesline rezultate iz perioda od 1899-1905.godine. Kasnije su još Balser i Vagner od 1960. do 1963. izvršili nova mjerenja boljom opremom, izdvojivši jonosferske frekvence iz elektromagnetskog šuma.

Eksperimentalno istraživanje u Kolorado Springsu potvrdilo je tačnost Teslinih pogleda iz 1893, pa time ne samo da je bilo moguće slati telegrafske poruke bez žice na bilo koju daljinu, već i uspostaviti širom planete Zemlje slaba treperenja ljudskog glasa, i još dalje od toga i prenositi u neograničenim količinama na bilo koju udaljenost Zemlje. Bežični prenos je obrazložen u člancima “Bečični prenos električne energije” za “Electrical World and Engineer”, (5. mart 1904.), zatim “Uticaj statičkog elektriciteta na bežični prenos” za časopis “Electrical Experimenter” (1. januar 1919.) i “Svetski sistem bežičnog prenosa energije” za “Telegraph and Telephone” (16. oktobar 1927.). 12/

S obzirom da je kasnija teorija relativiteta izbacila etar iz nauke, na Ajnštajnov tzv. “zakrivljeni prostor” Teslin eksperimentalni pogled bio je da se ‘svetlost krivila oko zvezda i planeta jer ju je privlačilo energetsko polje’. Naučnik Edvin Gora se ‘složio s tim da bi dvije iste zamisli o zakrivljenom prostoru i o energetskom polju zapravo bila dva delotvorna načina da se opiše ista stvar’, tj. sveprožimajući etar.13/ Tesla je u predavanju 1893. godine objasnio odnos između električnih pojava i strukture etra, što je glavno za razumijevanje kako se energija može vrlo uspješno prenositi bežičnim putem. Otuda slobodna, beskonačna energija koju čovjek može koristiti. Na tom predavanju, dakle, razmatrao je i problem prenosa elektromagnetne energije kroz svemir, o pojavama visokih frekvencija i razmatranje da li je etar pokretan ili ne.

Etar je medijum elektromagnetskih valova. On je nematerijalan, medijum, supstancija istančane energije koja prožima čitav Univerzum. Da bi valovi postojali, potreban je medijum-etar. Bez njega, valova ne bi bilo. Elektromagnetski valovi ne mogu putovati praznim prostorom, koji je uveo Ajnštajn ne objašnjujući ga. To ne može biti tačno, jer šta bi se onda titralo i kako bi se svjetlo širilo kao ujedno valni fenomen ako nema etra, medijuma kroz koji se sve kreće?! “…Poznato je da je učestanost u fizici predstavljena kao događaj u jedinici vremena. Jedan Herc (1Hz) označava 1 događaj u sekundi (1Hz = 1/T, T = 1 sec) te se pod frekvencijom podrazumeva niz događaja u jedinici vremena dok je talas kretanje frekvencije u prostoru tj. kroz prostor. Tako dolazimo do zaključka da se prostor može izraziti preko talasnog kretanja tj. učestanosti. Dakle, učestanost je titraj a frekvencija je vibracija i samim tim se može reći da je talas tj. prostor zapravo vibracija. Prostor bez učestanosti odnosno bez pokreta je nemoguć… Tada, uviđate da sve oko vas vrvi od života i znate da nema praznog prostora”, piše Aleksandar Lazarević u radu “Nema praznog prostora”, za naučni časopis “Kroz prostor i vreme”. 14 (http://kpv.rs/?p=49)/

Svemir je višedimenzionalan i sačinjen je iz samo jedne supstancije, koja se zove etar-vibrirajuća i supstancija istančane energije koja prožima sav fizikalni vakum. Materija se zato formira kao stojni val, vrtlog (vorteks) u fizikalnom vakumu, i sva je materija u svemiru međusobno povezana zbog polja čestica koje se šire sve do najudaljenijih mjesta svemira. Npr. u drugoj sredini, vodi, približavanjem obali nepravilni vjetrovni valovi postaju zbog gubitka energije pravilniji. Razlog tome je trenje o dno. Njihov front nastoji da zauzme paralelni položaj s obalnom linijom, a pri prelaženju preko pličina dolazi do savijanja fronta. Inače, brzina valova bližih obali manja je od brzine udaljenijih. 15/

Talas ili val je vremenski i prostorno periodski promjenljiva pojava pri prostiranju oscilacija u nekoj sredini, jer u elastičnom tijelu postoji izvjestan raspored materijalnih čestica od kojih svaka ima svoj ravnotežni položaj, i svaki nasilan poremećaj tog rasporeda dovodi do pojave elastičnih sila. Dakle, izvedena čestica iz ravnotežnog položaja dejstvom spoljne sile stvara elastičnu silu. Biće veća ukoliko je veće trenutno rastojanje čestice od ravnotežnog položaja, a prostiranje talasa ili valova, sastoji se samo u prenošenju oblika kretanja. Materijalne čestice sredine ne kreću se sa valovima već samo osciluju oko svojih ravnotežnih položaja, što je najkarakterističnija osobina talasnog kretanja, te se takvi talasi zovu mehanički, valni za vodu a danas uopšteno, infrazvučni, zvučni, ultrazvučni i seizmički-akustika. Osim mehaničkih postoje elektromagnetski, kod kojih čestice materije, kroz koju se valovi prostiru, ne osciluju. Tu se samo prenosi energija valnog izvora u promjeni intenziteta električnog i magnetskog polja u prostoru. To nastaje zbog njihovog uzajamnog pobuđivanja. Razlika između ove dvije vrste valova ili talasa, jeste što se mehanički mogu prostirati samo kroz čvrstu sredinu (tijela), tečnosti i gasove, a elektromagnetski i u vakuumu. 16/

U članku “Uticaj statičkog elektriciteta na bežični prenos” za časopis “Electrical Experimenter”,januara 1919, Tesla se osvrnuo na Hercove talase i na svoj rad sa ne-hercijanskim talasima, spram rada u Kolorado Springsu. Tu je opisao kako jedno kolo spojeno sa zemljom i jednim uzdignuto postavljenim, osciluje proizvodeći dva posebna i odvojena efekta. O čemu se zapravo radilo? Na početku se zrače Hercovi talasi u smjeru koji zaklapa prav ugao sa osom simetrije provodnika, dok se s druge strane istovremeno kroz zemlju propušta struja i to brzinom koja je proporcionalna kosekansu ugla koji se od polazne tačke pa do suprotne tačke na Zemlji mijenja od 0-180 stepeni. Početna brzina je beskonačna i smanjuje se brzo, a onda polako, dok se ne pređe jedan kvadrant. Tada se struja prostire svjetlosnom brzinom. Zatim, od te granice pa dalje brzina postepeno raste, a na suprotnoj tački Zemljine kugle brzina postaje beskonačna. Zakon prostiranja talasa, kako piše Tesla u tom članku, jednak je projekciji svih talasa na osu simetrije pravca kretanja, i što je na osnovu jednog Teslinog potvrđenog patenta iz 1905. Dakle, to je značilo da svi polutalasi redom iako različitih dužina, pokrivaju tačno istu površinu. Tako je Tesla otkrio stacionarne talase, govoreći da se oni šire planetom srednjom brzinom koja je veća od brzine svjetlosti, i po njemu su bili brzine 471 200 km/sek. Znači, Zemlja je izvor stojećih talasa. 17/

U već pominjanom predavanju iz 1893. g. Tesla je razmatrao elektrostatičku silu. “…To je sila koja upravlja kretanjem atoma, a pod čijim dejstvom se atomi sudaraju i razvijaju energiju za održavanje života-toplotu i svetlost, i pod čijim dejstvom se, prema maštovitim zamislima prirode, sjedinjuju na bezbroj raznovrsnih načina i grade sve ove čudesne strukture oko nas; to je, u stvari, ako su naša sadašnja shvatanja tačna, najvažnija sila koju treba da razmotrimo u prirodi. Pošto termin elektrostatički može da podrazumeva nepromenljivo električno stanje, treba primetiti da u ovim eksperimentima, sila nije konstantna, već se menja brzinom koja se može smatrati umerenom, oko milion puta u sekundi, ili otprilike toliko. Ovo mi omogućava da proizvedem mnoge efekte koje ne može proizvesti nepromenljiva sila. Kada su dva provodna tela izolovana i naelektrisana, kažemo da između njih deluje elektrostatička sila. Ova sila manifestuje se privlačenjima, odbijanjima i naporima između provodnih tela i spoljneg prostora ili sredine…”, kaže Tesla. 18/ Elektrostatičke efekte razmatrao je i u predavanju za upotrebu elektriciteta u terapeutske svrhe, jer se s jedne strane efekti smanjuju znatno brže sa kvadratom razdaljine, dok se elektrodinamički smanjuju jednostavno srazmjerno sa razdaljinom, a s druge strane-elektrostatički rastu sa kvadratom jačine izvora dok se elektrodinamički povećavaju u srazmjeri sa jačinom. 19/

U članku „Problem povećanja ljudske energije“ iz juna 1900. za „The Century Magazine“ u dijelu ’Bežična telegrafija’, napisao je: „...Tačno ’usklađivanje’ dvaju kola obezbeđuje velike prednosti i u stvari je neophodno za praktično korišćenje ovog sistema...Da bi se postigli najbolji rezultati, neophodno je da dužina svake žice ili kalema, od priključka na tlu do vrha, bude jadnaka jednoj četvrtini dužine talasa električne vibracije u žici ili drugačije, jednaka onoj četvrtini talasne dužine pomnožene s jednim neparnim brojem. Bez poštovanja ovog pravila nemoguće je sprečiti mešanje i obezbediti tajnost poruka. U tome leži tajna usaglašavanja...“, dok u narednom dijelu ’Razvoj novog principa-električni oscilator’ Tesla nastavlja: “…Došao sam do krajnjih granica brzina koje se mogu dobiti na druge načine kada mi se nametnula srećna ideja da pribegnem kondenzatoru…tako da se puni i prazni naizmenično u brzim intervalima kroz jedno kolo s nekoliko navijutaka čvrste žice, koji formira primarni deo jednog transformišućeg indukcionog kalema…” 20/

Zatim, u drugom članku za ”Telegraph and Telephone” (16.okt.1927.) “Svetski sistem bežičnog prenosa energije”, u dijelu ‘Visokonaponski predajnik i rezonancija zemlje’, opisao je način prostiranja struje od Teslinog predajnika kroz Zemljinu kuglu, i to je nešto najneobičnije ako se razmotri širenje naelektrisanja po površini. Kao u prethodnom dijelu što smo objasnili iz Kolorado Springsa, talas započinje, teoretski beskonačnom brzinom, a onda se usporava naglo a kasnije polagano sve do udaljenosti od oko 6 hiljada milja. Od te udaljenosti nastavlja se prostiranje talasa brzinom svjetlosti (oko 300 000 km/sek). Nakon toga, brzina se opet povećava i to polagano, zatim sve brže dok ne dođe do antipoda sa približno beskonačnom brzinom. Struja prodire duboko u zemlju, pa su dejstva koja ona proizvodi na prijemnike ista kao kada bi cijeli njen tok bio skupljen u osu Zemlje koja spaja predajnik sa antipodom. Zato je srednja brzina na površini 471 200 km u sekundi, što znači da je 57% veća od brzine Hercovih talasa čija je brzina svjetlosna. Istu konstantu našao je i kapetan Si, inače američki poznati astronom kojeg Tesla pominje u navedenom članku i koji je u svojim matematičkim istraživanjima za kretanje najmanjih djelića etra Si stručno nazvao “eteronima”. Dakle, ovo je punih pet godina prije Ajnštajnove Specijalne teorije relativiteta obaralo drugi postulat te teorije o svjetlosti kao najbržoj sili u prirodi.21/ Isto je primjetio kasnije u eksperimentalnim istraživanjima čuveni Nikolaj Kozirev, otkrivajući tzv. ”torzijska polja i valove”.

Istraživanja u Koloradu su urodila plodom, te je Tesla marta 1901. godine bio usredsređen na posao izgradnje čuvene kule Vordeklif, na mjestu Šorem, 100km od centra Njujorka, na ostrvu Long Ajlend. Kupljeno imanje Tesla je iskoristio za izgradnju još jače i grandioznije labaratorije i najpoznatije građevine-Vordenklif tornja, koji je trebao biti ostvarenje Teslinih snova i Veliko djelo-zbir skoro svih njegovih djela stavljenih za najviši cilj nauke i dobro čovječanstva. Kula je u planu trebala biti mnogo veća, pa je smanjivana, da bi krajni rezultat bila visina od 87m, sa ravnom platformom na vrhu koja je nosila poluloptastu kupolu. Cijeli toranj je bio sagrađen od drvenih greda sa metalnim spojevima. Namjena mu je bila višestrana, čak i sa mogućnostima vještačkog izazivanja kiše. Tesla je ovdje smjestio skoro sve svoje prethodne patente, kako bi toranj bio naponski i energetski podržan za veliko praktično djelo. Iza tornja je bila velika labaratorija… Bilo je angažovano 75 tehnička crtača. Eminentna arhitektonska firma Makima, Mida i Vajta angažovanih za ovaj posao, bila su lično Teslin izbor.

Tesla je bio izdao Proglas svjetskog sistema za bežični prenos energije, i otkrio javnosti projekat i elemente koji su ga činili: njegov oscilatorni transformator,uveličavajući predajnik, vještina individualizacije i korišćenje zemaljskih stacioniranih talasa. Cijeli rad tornja Vordenklif, Tesla je prikazao kroz sljedeće tačke: međusobno povezivanje postojećih telegrafskih centrala ili ustanova širom svijeta; uspostavljanje državnih telegrafskih službi čiji se rad ne može ometati; međusobno povezivanje svih takvih sistema koji bi bili izgrađeni u svijetu; univerzalno razmjenjivanje opštih vijesti, telegrafom ili telefonom, a u službi štampe; uspostavljanje takvih sistema isključivo za privatne svrhe; sistem muzičke distribucije u svijetu; opšte mjerenje vremena jeftinim satovima, preciznosti astronomske i bez potrebe nadzora; razmjena u svijetu pisanih i otkucanih znakova, brojeva, slika i sl; prenos podataka trgovačke pomorske službe za navigatore; mogućnost opšteg štampanja na kopnu i moru svugdje po svijetu; reprodukcija svih slika, zapisa, crteža po svijetu i sl. 22(i iluistracije)/

Zanimljivo je da je još 1894. gospođi Ketrin Džonson, pisao: "Doći će vreme kada ćete i na parobrodu koji plovi preko okeana svakodnevno moći da čitate novine s važnim vestima iz sveta, i kada ćete, koliko god daleko bili, pomoću džepnog instrumenta sa žicom zabodenom u zemlju, moći da razgovarate s prijateljima koji će kod kuće imati slično podešen instrument." 23/

Eksperimentima Tesla je vršio i kapacitivnost postrojenja. Konstruisao je i prototip planete kako bi još jednom izračunao da li je moguće slati struje kroz Zemlju. Kroz prototip planete propuštao je različite frekvencije da bi izmjerio voltažu, talasnu dužinu i brzinu prenošene energije. Proučio je i različite čvorne tačke - duž ekvatora i na polu kojem je mjesto nasuprot tački generisanja. Imajući na osnovu ovoga još ideja, jedna od omijenih tema bila mu je razmatranje energetskih potencijala čovječanstva i budućih izvora energije, pa je u člancima „Svet čuda koji će stvoriti elektricitet“ (1915), “Čuda budućnosti” (1916) i “Energija budućnosti” (1919) razvio ideje koje je izložio još 1900. na osnovu čuvenog članka „Problem povećanja ljudske energije“ (za treći problem). Tesla je proces dobijanja enerije kroz naftu, ugalj, gas, kao i “budućim” iz atoma, smatrao varvarskim. Zato je držao do energije prirode koja je čovjeku data na raspolaganje, i to je bila energija vodenog pada. Nju je držao ispred solarne i svih ostalih smatrajući je glavnom za čovječanstvo. Ali svakako bavio se i istraživanjem čiste energije iz sunčevih zraka, snage vjetra, plime i osjeke, talasa, iz zemljinog jezgra, magnetizma i dubina zemlje. U članku “Svet čuda koji će stvoriti elektricitet” za časopis “Manifacturer’s Record”, 9. sept. 1915. g. Tesla je obrazložio mogućnosti dobijanja elektriciteta iz uglja i gvožđa, budući razvoj hidroelektrana, upravljanje atmosferskim padavinama pomoću elektriciteta što je želio sprovesti u djelo putem Vordenklif kule, zatim telegrafsku fotografiju i druga unapređenja energije budućnosti, kao i električnih pronalazak za ratne svrhe koji će se vidjeti dok svijet ne preplave automati (drugi problem). Tesla u članku “Mogućnosti bežičnih komunikacija kod željeznica”, za časopis “Vincennes Sun”, 17. aprila 1907, piše: “…Time što se mašinisti ili kondukteru svakog voza omogućuje da pozove bilo koji drugi voz i stanicu na pruzi i da dobije potpunu i nepogrešnu informaciju, vjerovatnoću sudara i drugih nesrećnih slučajeva biće uveliko smanjena…” 24/

A sada ćemo, najviše na osnovu jedne elektronske naučne knjižice prevedene od Mladena Kvaternika, podrobnije objasniti etarsku fiziku i stacionarne talase na osnovu modernijih istraživanja, ekperimentalnih i teoretskih iz posmatračke metode, kako bismo shvatili šta to naučnici nisu razumjeli ni u vrijeme pred Teslinu smrt. Dodavanje svih mogućih vibracija, s frekvencijama od ekstremno niskih do beskonačno visokih, čini rezultat zbira svih vibracija pretvarajući npr. vodu u glatku površinu te ona postaje “mirna”. Mirnoća nije ništa nako iluzija, jer je materija ujedno i u mirovanju i u jakom treperenju ili vibriranju. To je ono što predstavlja tzv. ”polje nulte tačke” - kompletno mirovanje od 0 Hz i ispunjenost beskonačnim kaskadama Zlatnih harmonika. Znači, sve u isto vrijeme stvara polje nulte tačke. Tako valovi koji kreiraju materiju pomoću fraktala, jednostavno ulaze u jezgro u rastućoj kaskadi Zlatnih valova, kao Zlatni rez, ubrzavaju se i prelaze brzinu svjetlosti. Centracija ide u nultoj tački, jer otuda dolaze i otuda se vraću nazad. Zato je nulta tačka alfa i omega kreacija, baš kao što je alfa stanje mozga osnova po Šumanu-frekvencija od 7,8 Hz. 25(http://bit.ly/khrsH7; http://bit.ly/zUknz3)/

Danas naučnici, poput Davida Vilkoka i Daniela Vintera proširuju pojam etra na osnovu teorije, posmatranja i eksperimenata, i govore ono isto što je bila nekada slutnja naučnika XIX vijeka i pisanih okultnih djela, da energija etra ima svojstva svijesti. Njihov zaključak je kako nema nikakvog dualizma fizikalnog i mentalnog domena, i da je energija etra čista energija svijesti (nazivane kroz istoriju i kao Akasha, Chi, Ki, Prana, Životna sila, i sl.). Kako ona oblikuje naš cijeli svemir kao prirodni medijum, onda sam svemir mora biti živo inteligentno biće.

Nultu tačku, zaista možemo smatrati izvorom i odredištem ili alfom i omegom svih Kreacija. Sve materijalno tako se pokreće. Danijel Vinter, takođe jedan od modernih etarskih teoretičara i osnivač implozijske fizike, kaže da je upravo ta univerzalna svijest ono što fokusira valove u nultu tačku i održava njenu vrtnju, održava vrtlog (vorteks) i kretnju svega. To je ono što možemo uporediti sa G-silom u dinamici medijuma-etra. Pojedinačno svaka fokalna tačka elektromagnetskih valova je kao individualna svijest, i ona je dio univerzalne svijesti. U ljudskom tijelu je fokusirana ljudska individualna svijest, koja je dio ukupne svijesti kosmosa. To je ono što je u potpunosti otkrio Nikola Tesla. Zato je mozak na neki način antena za prijem individualne svijesti iz univerzalne. To sugeriše danas i teorija kvantnog mozga. Dakle, svaki individualni um ima pristup univerzalnom umu, i samo je razlika u količini svjesnosti koja zavisi od temperamenta i drugih bioloških, kognitivnih i društvenih faktora u tome kako će se čovjek ostvariti.

Eksperimentima s dvije spiralne zavojnice 1900. godine, koje su bile suprotne naizmjenične struje, opisali smo kako je Tesla kreirao samo-poništavajuća elektromagnetska polja i kako je uprkos tom poništenju mogao slati energiju velikim udaljenostima. Bilo je to otkriće nove forme energije. Ono što je neobično jeste da Teslini valovi nisu gubili svoju energiju s kvadratom udaljenosti, dok je to bio slučaj sa normalnim elektromagnetskim valovima. U Teslinom principu čak ni preko velikih udaljenosti nije bilo nikakvog uočljivog gubitka energije. To je ono što mnogi nisu razumjeli u ono vrijeme, i zato Tesla piše u ovom članku koji komentarišemo: “… Jedno od najznačajnijih otkrića – rezonantnost Zemlje – kao osnovu bežičnog prenosa energije, a koje sam objavio 1899, mnogi ne razumeju ni danas...” 26/

Zato i postoji u prirodi brzina veća od svjetlosti, što je Tesla objavio javnosti još 1900. godine. Dakle, 100 godina prije akceleratora u Prinstonu i Firenci, a od septembra 2011. i čuvenog CERN-a. U skorije vrijeme je čak i prof. dr. Velimir Abramović objavio u medijima da CERN ima u planu da od proljeća 2012. zaustavi dalji rad na Higsovom bozonu i supersimetriji. Istu formu nove energije otkrio je astrofizičar Nikolaj Kozirev (1908-1983). Zahvaljujući njegovim eksperimentalnim istraživanjima Kozirev je potvrdio postojanje etra. On je otkrio tzv.”torzijske valove”. Ta forma energije torzijskih valova nije ni elektromagnetska ni gravitaciona po prirodi, već je samostalna - spiralni ne-Hercov elektromagnetski val i putuje super-luminalnom brzinom koja je milijardu puta brži od svjetlosti. Znači, isto su nehercijanski valovi kao i Teslini, i zato se takođe ne pokoravaju teorijama Herca i Maksvela.

Torzijski ili skalarni valovi imaju značajnu ulogu u objašnjenju našeg fizikalnog svijeta. Oni kreiraju male sile u materiji koje se mogu otkriti. Torzijska polja su vrlo slaba, ali se mogu mjeriti ravnotežom torzijskih zraka. Ova polja mogu biti ili stacionarna ili dinamička. Stacionarna, koja su najvažnija za fizikalni svijet, mogu imati formu vorteksa (vrtloga), spirale, kao što je slučaj u implozijskoj fizici Daniela Vintera. Vrtložna ili vortex polja stacionarnih talasa u građi vakum prostora mogu ostati na jednom mjestu dosta dugo vremena. Kozirev je tvrdio, na osnovu eksperimenata, da se i torzijska polja mogu širiti prostorom kao i torzijski valovi. Uočio je, slično Tesli prije njega u etarskoj fizici, kako svi fizikalni objekti i apsorbuju i zrače torzijske valove. Svim treskanjem, vibriranjem, hlađenjem, grijanjem i deformisanjem fizikalni objekti generišu mjerljive torzijske valove. Oni se mogu mjeriti. Ono što je i Tesla u predavanju 1893. godine “O svjetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije” iznio demokritksi, iznio je i Kozirev o atomu, koji biva konstantno premještan iz mjesta u mjesto u “praznom” prostoru.

Zato sve “…elementarne čestice imaju valno svojstvo, tj. čestice su valovi… Elektron je talas smješten u “dvodimenzionalni” ili trodimenzinalni prostor... Veličina Elektrona nije nikakva konstantna veličina, nego se ona može stalno mjenjati”, piše na osnovu matematike jedan od svjetskih kritičara teorije relativiteta Seadin Jelovac u poglavlju svoje knjige ‘Konstantne konstante’.27/ Kozirev je smatrao da sva kretanja od vibriranja atoma do putanja planeta i zvijezda, ostavljaju svoje tragove u medijumu, tj. etru u formi torzijskih valova. Kozirev je to dokazao putem rotacije žiroskopa koji time gubi malu težinu. Isto i jako treskanje objekta, može voditi gubitku težine. To je spram današnje konvencionalne nauke nemoguće, kao što je bio i Teslin bežični prenos ne-hercijanskim talasima. Kozirev je dokazao kako žiroskopi zrače više torzijskih valova, ukoliko se tresu ili rotiraju. Na taj način se energija etra, održavajući objekat koji se trese ili rotira, zrači natrag u pozadinski okean etra i tako povećava.

Slična istraživanja vođena su na Kembridžu, gdje je dr. Harold Aspden primjetio povezan fenomen, pridružujući žiroskopu moćan magnet, zavrtjevši ih zajedno velikom brzinom. Mjerio je količinu energije potrebne za ubrzanje žiroskopa. Dobio je računicu od 1000 J (džula). Nakon zaustavljanja vrtnje žiroskopa, unutar 60 sekundi ponovo ga je zavrtio, i otkrio da mu je bilo potrebno mnogo manje energije do postizanja iste brzine jer je vrtnja žiroskopa dodala energiju etru, koji održava žiroskop. Sve to trajalo je i nakon zaustavljajnja, što je slično momentu ili sili kretanja vode u čaši nakon miješanja kašičicom. 28(isto)/ Ova razmjena slična je onoj, koju je za jogine, meditante i sve druge razradio Franc Bardon u okultnom klasiku “Inicijacija u hermetizam”, gdje se svaki element stvaranja zamišljanjem uzima iz etra ali i vraće njemu, o čemu bi se moglo i te kako diskutovati jer je npr. povezana s temom današnjih eksperimentalnih dokaza sa Instituta u Pristonu i još nekim, o uticaju misli na okolinu, putem RNG generatora koji generiše slučajni šum. 29(http://bit.ly/imsfS6)/ Dakle, vrteći magneti nisu ništa drugo do generatori snažnih torzijskih valova. Naša planeta Zemlja i svi drugi oblici postojanja u sveprožimajućem medijumu, etru ili kako god ga drugačije nazvali kroz istoriju njegovih imena, samo su generatori torzijskih valova, kako je dokazao Kozirev i drugi istraživači. To je misterija i Tesline spirale kao vrtloga, jer beskonačno je obrtnih magnetnih polja u sveprožimajućem etru. To mnogi nisu razumjeli-univerzalni princip kretanja u medijumu. Pored Kozireva i Aspdena, slična eksperimentalna istraživanja vršio je i Brus De Palma, katapultirajući dvije čelične lopte pod istim uglom u vazduh.

Za Kozireva ćemo napomenti još da je on otkrio da zvijezde zrače energiju torzijskih valova. Njegov postulat je bio da se torzijski valovi stvaraju zbog vrtnje zvijezda u medijumu, te je na osnovu svojih astronomskih posmatranja zvijezda, pomoću dediciranog teleskopa za mjerenje radijacije torzijskih valova, primjetio kako su zvijezde emitovale tu energiju sa svoje lokacije. Po njemu, lokacija zvijezde na nebu je morala biti stvarna, a vidljivo svjetlo zvijezde otkriva lokaciju koju je ona imala prije mnogo svjetlosnih godina, koliko je trebalo svjetlu da dođe do Zemlje. Ako zapazimo, ovo takođe ne ide u prilog Dopler efektu i njegovom “crvenom pomaku” po kojem znači da se galaksije brzo udaljavaju od nas zbog širenja kosmosa. Kozirev je zaključio da torzijski valovi moraju putovati super-luminalnim brzinama. Ono što je Kozirev još razvio jeste to, da torzijski valovi primljeni s lokacije na nebu prikazuju buduću poziciju zvijezde, jer torzijski valovi putuju super-luminalnim brzinama. Zbog toga ovi valovi mogu preći vremensku barijeru, te tako “preći” u budućnost. Po njemu, to je značilo da torzijski valovi kreiraju istoriju svih događaja u svemiru kroz sveprožimajući medijum, kako od kretanja najmanjih subatomskih čestica tako do kretanja planeta, zvijezda i galaksija. 30(http://bit.ly/khrsH7)/

Naša planeta Zemlja takođe, zrači torzijske valove. Ta je radijacija znantno jača blizu polova i rotacijom ih rasprostire po ostatku planete. Kozirevi eksperimenti su zavisili od geografske lokacije, pa je i sam primjetio kako se mjerenja mogu izvoditi samo tokom hladnog perioda godine. Sasvim prirodno i još logično, Sunce je najveći generator torzijskih valova širom Sunčevog sistema. Mišljenja smo, da je vrlo lako moguće da je zvijezda Vega (sazvježđe Lira) jak generator torzijskih valova te Sunce cijeli svoj sistem povuče k njoj, svake godine u jednom trenutku, brzinom od 20 km u sek. U nekim astronomskim knjigama s polovine 70-ih godina prethodnog vijeka piše: “Sunce vuče Zemlju i ostale planete kroz prostor naše galaksije brzinom od oko 20 km/sek u pravcu zvezde Vege u sazvežđu Lire. Dokaz ovog kretanja je uglovno udaljavanje onih zvezda, prema kojima se kreće Zemlja sa Suncem, dok se dijametralno suprotne zvezde uglavno približavaju jedna drugoj…” 31/

Treba imati na umu da torzijski valovi teku u svaku i iz svake fizikalne materije. To je kao eksperimentalni dokaz Popa o biofotonistici. Evo šta piše o problem biofotonistike apsolvent filozofije Slađana Marjanović u svom naučnom tekstu “Svetlost na tragu duha”, za časopis “Kroz prostor i vreme”: “… Studije biofotonske emisije su bile zabranjene i radoznalim studentima… Bitnu razradu Popove ideje dobijaju uviđanjem da bifotonske emisije imaju cilj i izvan tela.
Talas rezonancije nije bio korišćen samo za komunikaciju unutar tela, već i između živih bića. Najpre su na to ukazali eksperimenti izvedeni sa vodenim buvama. Pokazalo se da vodene buve međusobno, jedna iz druge, apsorbuju svetlost koju emituju. Ista stvar se desila i sa malim ribama. Suncokret se pokazao kao biološki usisivač, kretao se u pravcu fotona kako bi ih upijao. I bakterije su gutale fotone iz medijuma u kome su bile postavljene. Popu je otkrivena razmena fotona između živih bića koju je uočio, bila putokaz za moguće rešenje misterije savršene koordinacije u životinjskom svetu, naročito kod jata riba ili ptica. Izvor njihove usaglašenosti može biti u razmeni fotona među njima na kvantnom nivou. Slična je stvar sa ljudima, zaključio je Pop. Ako možemo da primamo fotone drugih živih bića, to znači da ćemo tako moći da te informacije iskoristimo da bismo sopstveno svetlo doveli u ravnotežu. Razmena fotona na subatomskom nivou može biti objašnjenje isceliteljskog  lečenja, pa i brojnih fenomena neobjašnjivih nauci, kao što su telepatija i vidovitost. Informacije koje fotoni nose, prenose se suptilnim putem, nevidljivom svetlošću u korelaciji biofotonskih polja koja okružuju naša tela, isto kao i unutar njega…” 32(http://kpv.rs/?p=1605)/

Zanimljivo je da je D. Vinter kasnije objasnio mehanizam valova za isporuku energije uma i srca sopstvenom DNK. Kada srce izražava emocije ljubavi, ono kreira kaskadu elektromagnetskih valova Zletne sredine, tj. kreira gravitaciju (G-silu, spiralno-cirkularnu energiju) kao što to atom čini, pri privlačenju isprepletenih elektromagnetskih valova u nultu tačku mirovanja. Npr. pošto emocije potiču iz srca, danas ih možemo mjeriti. Emocije se reflektuju u valovima EKG-a. Svi valovi prave vorteks u jezgru atoma. Radi se o mjeri Zlatne sredine, koji usklađuje skalu valne dužine srca i mozga s kratkim valnim dužinama DNK. Kada su naše misli i emocije u skladu s ljubavlju, kreira se kaskada Fibonacijevog niza (Zlatna sredina), koja povezuje energiju srca i uma s pridruženim vlastitim DNK. Tako su emocije stvarno energija, i to energija u kretanju. Emocije prenose emocionalnu energiju od srca svakoj stanici tijela do DNK. Energija naših emocija se kreće između tih skala, mjerila dugih valnih dužina i kratkih valova kako bi se konačno isporučila u DNK.

Svi su atomi u svojoj osnovi generatori torzijskih valova. Poznato je npr. da kontra rotirajući Φ spiralni elektromagnetski valovi u implozijskoj fizici Daniela Vintera, koji se spiralizuju u atomskom jezgru, takođe, poništavaju elektromagnetske komponente elektromagnetskih valova. Rezultat iz toga su torzijski valovi. Po fizici Vintera, spiralizovanje u nultu tačku mirovanja elektromagnetskog vorteksa kreira da se beskonačna energija akumulira zbog implozije valova u sve manje i manje valne dužine (što je kraća valna dužina to je veća energija sadržana u spiralizirajućem valu). Analogiju imamo u tornadu koji akumulira energiju i fokusira je u tačku-u oku tornada u kojem se prirodno ucrta pentagram ili nekad heksagram (elektromagnetski vrtlog ili vortex akumulira energiju u svojoj tački mirovanja). Međutim, postoji i jedan interesantan Teslin članak “Razbijanje tornada” iz decembra 1933, za “Everyday Science and Mechanics, u kojem on vrlo zanimljivo iznosi način razbijanja tornada.

Dakle, još jedna dubina značenja Tesline spirale, pored one koju je objavio dr. Abramović, u radu “Okultni smisao Tesline spirale”. 33(http://bit.ly/wjwuT1)/ Tajanstvenu dubinu spirale, sjetimo se, imamo savršeno studiozno prirodno-naučno urađeno kod astrologa, ali možemo slobodno reći i naučnika, čuvenog Mila Dupora. On je to dao u petom dijelu ‘Spiralni putevi Gospodnji’ u knjizi “Astrološki i hermetički spisi” (hermetički dio). Uragani na primjer, kategorija 4 i 5, otvaraju međudimenzionalni prolaz ka višim, te na taj način omogućava protok energije etra (čije je osnovno svojstvo vibriranje) u našu grubo fizikalnu dimenziju. Energija etra u formi torzijskih valova kreira stojne valove. Valne dužine planeta i zvijezda su ogromne u poređenju sa valnom dužinom atoma. Ali, kada se njihove valne dužine uklapaju u Fibonacijev niz Zlatne sredine, oni se imploduju i formiraju fraktalne atraktore, koje nazivamo gravitacijom. Na taj način su, implodirajućim elektromagnetskim valovima povezane sve panete i zvijezde u medijumu. Hologramski tip svemira naučno je jednak hermetičkom principu, koji glasi: “sve što je gore jednako je onom dolje, i obratno” (makrosvemir i mikrosvemir).

Džon Vorel Kili 1876. prvi je smanjivao predmetima težinu putem rotacije, izvodio levitaciju, podizanje predmeta i druge eksperimente sve do psihičkih dejstava, u etarskoj fizici. Danas mu je u zvučnim vibracijama takođe, sličan izvrstan eksperimentator Džon Hučinson. Npr. Kili je smatrao da je etar na najvišem energetskom potencijalu naspram mase i materije, a da je oko million puta gušći i čvršći od čelika. Tesla je imao isti pogled i putem dubljih eksperimenata proširio etarsku fiziku, i smatrao takođe da materija nastaje iz primarne supstance koja prožima Univerzum-da taj proces neprestano teče, poređujući ga sa odvijanjem i navijanjem sata. Smatrao je da kada se izgubi unutrašnji električni naboj, etar mrvi materiju u sebi. Jasno je da čim svjetlo opet dotakne atome razbacane kroz prostor, ponovo otpočinje proces, jer su sve atomske i molekularne vibracije razmjene emisija kvantnog zračenja, pa je tako akustika svodiva na elektromagnetiku. Proizvodnjom zvuka mi nužno pokrećemo svjetlost, a moguće je i obrnuto ukoliko se poznaju i primjene svi matematički zakoni etarske sinteze, što bi samo pokrenulo zgušnjavanje materije iz elektromagnetskih polja, odnosno stvorilo bi ono što znamo kao Materija, kako objašnja dr. Abramović u svom radu “Etarska fizika i relativizam”. 34 (http://bit.ly/wFC2Mi)/

Činjenično, gledajući sav Teslin rad, uopšte nema sumnje da je on shvatio sve ovo, tj. da je imao ovakav pogled, samo što nikada nije dao jednu potpunu i složenu teoriju. Ali, iz njegovih predavanja, spirale, zatim eksperimenata i pisanja članaka, kao spoj eksperimentalne, posmatračke metode i samoizvještaja u nauci, mi ovdje izvlačimo zaključak. Iz svega ne čudi što Tesla nije bio shvaćen, jer zaista jeste bio mnogo ispred vremena, naročito u poimanju etra i eksperimentima koje je on proširio dobijajući spoznaju znanto jače nego Kili i drugi prije njega. Zato njegovi stacionarni talasi i jesu dali pravi put i revoluciju. Kao što smo prikazali, kasnije su drugi naučni eksperimentatori dolazili do gotovo istih spoznaja, čak i nezavisno od Teslinih radova. Takvih uspješnih teoretičara i eksperimentatora (u kimatici) ima i danas, da bismo se na tom polju mogli mnogo duže zadržati i doći do starogrčke misli, a od starogrčkih filozofa još dalje sve do prastarih simbola zmije koja grize svoj rep i dr.

___________________

1 “Tesla-čarobnjak i genije”, Aleksandar Milinković, Samostalna izdavačka agencija „Zlaja“, Beograd, 2005, 130.
2 Izdanje redakcije vojne enciklopedije, tom 4, Beograd, 1961, str. 769.
3 “O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije”, predavanje održano u Franklinovom institutu u Filadelfiji, 24.feb.1893, i u Nacionalnom udruženju za električno osvetljenje u St. Luisu 1.marta 1893.godine, N.Tesla, Predavanja, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom prvi, Beograd, 2006, 170, 171.
4a. “Bežični prenos električne energije”, N. Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 277-282; 4b. “Govor Nikole Tesle održan prilikom dodele Edisonove medalje u Američkom institutu elektroinženjera 18.maja 1917.godine”, N.Tesla, Stenografski zapis (otkucan mašinom), koji je Tesla sam popravio i, ponegde, dopunio, nađen je u dokumentaciji Muzeja Nikole Tesle u Beogradu, N. Tesla, Predavanja, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, prvi tom, Beograd, 2006, 305 i 306.
5 “Pokretačka snaga budućnosti”, N. Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 316 i 317.
6 prema podacima “Vojna enciklopedija”, Izdanje redakcije vojne enciklopedije, tom 10, Beograd, 1968, 771, 772.
7 “Kako kosmičke sile utiču na našu sudbinu”, N.Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 152.
8 prema podacima “Vojna enciklopedija”, Izdanje redakcije vojne enciklopedije, tom 9, Beograd, 1967, 313-16.
9 “Kako kosmičke sile utiču na našu sudbinu”, New York American, 7.feb.1917, N.Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 152 i 153.
10 pogledati sličan citatu u “Etarska fizika i relativizam”, V.Abramović, Nikola Tesla, “Nove činjenice o kosmičkim zracima”, neobjavljen clanak, 1935.g., Teslin Arhiv, Muzej Nikole Tesle, Beograd, http://bit.ly/wlS6Kz.
11 “Čarobnjak, život i vreme Nikole Tesle-biografija jednog genija”, M.Sajfer, Stylos, Beograd, 2006, 90.
12 “Članci”, N.Tesla, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 277-290, 307-314.
13 “Čarobnjak, život i vreme Nikole Tesle-biografija jednog genija”, M. Sajfer, Stylos, Beograd, 2006, 108.
14 “Nema praznog prostora”, Aleksandar Lazarević, KPV, http://kpv.rs/?p=49.
15 prema podacima iz “Vojne enciklopedije”, Izdanje redakcije vojne enciklopedije, tom 9, Beograd, 1968, 336.
16 prema podacima iz “Vojne enciklopedije”, Izdanje redakcije vojne enciklopedije, tom 9, Beograd, 1967, 722.
17 “Uticaj statičkog elektriciteta na bežični prenos”, N.Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 287-290.
18 “O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije”, N.Tesla, Predavanja, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom prvi, Beograd, 2006, 186 i 187.
19 “Visokofrekventni oscilatori za elektroterapeutske i druge svrhe”, N.Tesla, predavanje održano u Elektroterapeutskom udruženju u Bafalu, 13.septembra 1898.godine, Predavanja, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom prvi, Beograd, 2006, 243.
20 “Problem povećavanja ljudske energije, kretanje čoveka napred-energija kretanja-tri načina za povećanje ljudske energije”, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 138, 139 i 141.
21 prema “Svetski sistem bežičnog prenosa energije”, N.Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 308 i 309.
22 “Tesla”, Branimir Jovanović, Centar Tesla, Beograd, 2006, 138-183; i prethodne gornje ilustracije u boji 11a i 11b.
23 “Čarobnjak - život i vreme Nikole Tesle”, M.Sajfer, Stylos, Beograd, 2006, 134.
24 “Mogućnosti bežičnih komunikacija kod željeznica”, N.Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 385.
25 poglavlje 6 ‘Vibracije etera’- http://bit.ly/khrsH7; i poglavlje 4 ‘Polja nulte točke’, http://bit.ly/zUknz3 .
26 “Tesla- čarobnjak i genije”, Aleksandar Milinković, Samostalna izdavačka agencija „Zlaja“, Beograd, 2005, 132.
27 "Ajnštajnova teorija relativnosti 100 godina laži", Seadin Jelovac, Mostar, 2006, 193 i 194.
28 isto prema 25.
29 Random Noise Generator-uređaj koji generiše potpuno slučajan šum prema principu neizvjesnosti kvantne mehanike; slučajni šum pretvara se u binarni sistem, 0 i 1, poglavlje 3 ‘Znanost i svijest,kolektivna svijest’, http://bit.ly/imsfS6.
30 ‘Vibracije etera, torzijski valovi’, http://bit.ly/khrsH7.
31 “Astronomija”, Atlasi znanja, Mladinska knjiga, tom 4, Ljubljana 1978, A/7 - A/6.
32 “Svetlost na tragu duha”, Slađana Marjanović, Kroz prostor i vreme, http://kpv.rs/?p=1605.
33 “Okultni smisao Tesline spirale”, V.Abramović, http://bit.ly/wjwuT1.
34 “Etarska fizika i relativizam”, V.Abramović, http://bit.ly/wFC2Mi.
35 implozijska fizika, poglavlje ‘Vibracije etera’.

dio

Kad već govorimo o Tesli i komentarišemo njegov članak o ovom vijeku, zanimljivo je da je na sličan način gledao i društveni svijet. Dakle, život kao kretanje, kao “jednačinu čije je rešenje neuhvativo, ali ona ipak sadrži određene poznate činjenice”, a kako nastavlja dalje “za kretanje je neophodno telo koje se pomera i sila koja ga potiskuje i pomaže da savlada otpor. Čovek, uopšteno, je masa koju potiskuje sila. Otuda se i opšti zakoni u carstvu mehanike koji važe za kretanje, mogu primeniti i na čovečanstvo…” 1/

Tesla je pravilno smatrao da postoje tri načina kojima se može povećati energija koja određuje ljudski progres, i to: povećati masu, smanjiti sile otpora koje usmjeravaju napredak i umnožiti energiju ljudske mase ovladavanjem silama univerzuma, poput sila sunca, okeana, vjetrova, plime i osjeke i slični izvori beskonačne energije koja ne zahtijeva zagađenje životne sredine. Sve je to do detalja obrazložio u članku pod nazivom “Problem povećavanja ljudske energije, kretanje čovjeka naprijed-energija kretanja-tri načina za povećanje ljudske energije”, juna 1900. godine za “The Century Magazine”.

Taj članak pored razrade tri pomenuta načina povećanja ljudske energije sadrži za treći problem i prenos energije na daljinu, ali i: ‘tri načina dobijanja energije sa Sunca; velike mogućnosti koje pruža gvožđe za povećavanje ljudskog rada-ogromni gubici u preradi gvožđa; novi proces za ekonomičnu proizvodnju gvožđa; nastupa vijek aluminijuma-propast industrije bakra-veliki potencijal novog metala za civilizaciju; napori za dobijanje veće energije iz uglja-električna transmisija-gasna mašina-hladna ugljena bakterija; energija iz životne sredine-vetrenjača i solarna mašina-pokretačka snaga iz zemne toplote-elektricitet iz prirodnih izvora; napuštanje poznatih metoda-mogućnost za “samoradnu” mašinu, neživu a ipak sposobnu da kao živo biće uzima energiju iz sredine-idealan način za dobijanje pogonske snage; prvi napori za stvaranje samoradne mašine-mehanički oscillator-radovi Devara i Lindea-tečni vazduh; otkriće neočekivanih svojstava atmosfere-čudni eksperimenti-transmisija električne energije kroz žicu bez vraćanja-transmisija kroz zemlju bez žica; bežična telegrafija-tajna greške u Hercovim ispitivanjima-prijemnik izvanredne osjetljivosti; razvoj novog principa-električni socilator-stvaranje ogromnih električnih kretanja-zemlja se odaziva čovjeku-interplanetarne komunikacije moguće’; i ‘prenošenje električne energije na sve daljine bez žica-sada izvodljivo-najbolji način za povećanje sile koja ubrzava ljudsku masu’. 2/

Svijetla djela nauke i umjetnosti, za Teslu, čovječanstvu su osvjetljavali put, upravo zbog uživanja i otkrivanja koje stvaranje pruža . Sve je ritam! Sve je kretanje, počevši od rođenja, rasta, starosti, smrti, pojedinca, porodice, rase i nacije. U članku “Problem povećavanja ljudske energije” 1900, Tesla je iznio i hrišćanske a naročito budističke poglede.

PRVIM PROBLEMOM-povećavanjem mase, rješava se problem zdravlja, zdrave hrane, dobre i zdrave ishrane. Umjerenošću, urednim navikama, unapređenjem braka, savjesnom brigom o djeci i sl., poštuju se religija i higijena. Time dodata masa iste brzine kao stara, jeste manje ili veće brzine. Smatrao je obrazovanje povećanjem “brzine” novododatoj masi. Obrazovanje je najvažniji rezultat koji čovječanstvo treba postići. Higijeni i religiji protivni stimulansi koji skraćuju život (sem alkohola koji je umjerenošću provjeren eliksir života), za sto godina neće više biti primamljivi, pisao je Tesla.

Svijet bakterija je za njega bilo najveće zlo. Najpotrebnije za povećanje ljudske mase, jeste sterilizacija vode. Na taj način bi se uklonile mnoge bolesti i umiranja. Za idealnog dezinfekanta uzimao je ozon (O3). Otežavanja koja postoje i danas u stvaranju porodice, kroz veliki rad i sl., samo uklanjaju kreativne snage čovjeka za umjetnost i misao. Manje vremena se provodi sa porodicom i prijateljima. Po članku “Problem povećanja ljudske energije”, to je nešto što takođe treba promijeniti. Gledajući današnjicu, mi vidimo da je to danas najizraženije, jer smo svjedoci kreditiranja od najvećih kamataša-banaka, zatim proizvodnja novijih vakcina, vještačko izazivanje bolesti, virusa i drugih otrova radi što veće zarade i kontrolu broja populacije.

Profesor dr. Svetozar Radišić u jednom zanimljivom radu “Misli, emocije i realnost”, uz osvrt na Teslinu nauku u prvom dijelu rada ‘misli , emocije i kosmos’, piše: “…Poznato je da je ceo osmotreni kosmos u nekoliko vrsta ritmova, koji se razlikuju po učestalosti i obliku. Na primer, postoje energetski talasi, impulsi, energetski skokovi, pljusci, oblesci, treptaji, bezoblični kontinuelni protoci, spirale, vrtlozi, ciklusi itd. Kosmos je suštinski energija i čine ga njeni oblici. Vrsta ritma određuje ponavljanja. Naučnici su, na primer, ustanovili ponavljanja ekonomskih događaja u zavisnosti od aktivnosti Sunca koje se obnavljaju svakih 11,1 godinu. O kakvoj je međuzavisnosti između Sunca i ponašanja ljudi reč (u ovom slučaju ekonomskih), može da se zaključi na osnovu analize brojnih ekonomskih pokazatelja, sadržanih u Goldštajnovoj bazi podataka. Naime, u nemačkom institutu za psihologiju u Gotingenu nakon naučnog skupa u Amsterdamu objavljeno je pod naslovom „Turning points of long waves in Western economics: are they correlated with solar activity?”, da ključne tačke u dugoročnim talasima zapadne ekonomije značajno zavise od sunčeve aktivnosti. Kosmička međuzavisnost i vasionski sklad izraženi su strukturom i kretanjima energije, materije i informacija, a ta kretanja su u kosmosu (skoro) idealno sinhronizovana…” 3(http://bit.ly/y3sjlg)/

Po istom Teslinom članku, dobra i obilna hrana, jako je bitna. Gajenje stoke za ishranu je nešto što vodi dodavanju mase “manje brzine”, pa je jasno da postoji filozofska neophodnost za ishranom. Tu je mnogo poželjnije gajenje povrća, pa je Tesla smatrao vegetarijanstvo pravim načinom za napuštanje utvrđenih navika. Biljna hrana predstavlja mnogo bolju osnovu za obavljanje posla čak na bolji način. Ona povećava fizičku kondiciju. Npr. ovsene pahuljice ekonomičnije su od mesa i bolje za mehanička i mentalna dejstva, jer manje opterećuju naše organe za varenje. Uz to, biljna hrana doprinosi osjećanju zadovoljstva i druželjubivosti, smatrao je Tesla. Na taj način ujedno se zaustavlja i nemilosrdno ubijanje stoke zarad ishrane ljudi. I takva vrsta negative otežava put progresa, jer destruktivno utiče na moral čovjeka.

Zasigurno postoje primjeri plastičnog života. Postoje organizovana bića koja žive bez hrane, uzimajući energiju iz životne sredine za potrebne životne funkcije. Takav primjer imamo u kristalima. Ni oni ni slični primjeri plastičnog života, nisu ništa manje živa bića od drugih postojanja u Univerzumu. Isto tako na kristalizaciju minerala sigurno utiču spoljni elektro-uticaji, i zato se čestice poređaju u neki geometrijski oblik. Vjerovatno to rade u pravcu Zemljinog kretanja zapad-istok, jer se smatra da kristali ne propuštaju valove u svim pravcima, već samo u jednom.

Kada je u pitanju životna sredina, čuvanje šuma preko je potrebno. Danas naročito, zbog povećanog nivoa ugljen-dioksida (CO2) u atmosferi. Ugljendioksid koji proizvodimo konstantnim zagađivanjem vazduha, odlazi u našu atmosferu koja apsorbuje 45% zagađenja. Biljke i tlo apsorbuju 30%. Okeani apsorbuju 25%. Sedimenti i stijene apsorbuju 1%. Danas se ugljendioksid (CO2) ispušta u atmosferu duplo brže nego što se iz nje uklanja. Od sagorijevanja fosilnih goriva potiče 4/5 zagađenja.

Ugljendioksid izaziva globalno zagrijavanje, tako što apsorbuje dio toplotnog zračenja koje dolazi sa Zemljine površine i zrači ga nazad u atmosferu. Da potpuno prestanemo sa emisijom CO2, trebaće mnogo više od sto godina da bi se atmosfera pročistila od zagađenja. S druge strane, ne treba zaboraviti da je Tesla imao patent za dobijanje ozona kao i za “čišćenje” ozonskog omotača, što bi za današnju civilizaciju bilo preko potrebno.

Interesantno je, zbog životne sredine, da ukratko pomenemo Šumanovu rezonanciju od 6 Hz (prema nekim izvorima navedeno 8 Hz) . Otkrivena je 1952. antenom kraj drveta koja je kupila elektromagnetske valove Zemlje sa pomenutom frekvencijom rezonancije. Ona je rezultat valova između Zemljine kore i gornjih slojeva atmosfere. Ovu frekvenciju zovu srčanim ritmom Gaia-e, i povezana je sa ljudskom sviješću. Valovi našeg mozga djeluju u frekventnom domenu koji tačno uključuje Šumanovu frekvenciju, potvrđujući svijetu još jednom Teslino djelo.

Svi NASA-ini brodovi opremljeni su s uređajima koji simuliraju frekvenciju Šumanove rezonancije. NASA je na početku još primjetila da astronauti postaju uznemireni i dezorjentisani čim su izvan Šumanove frekventne rezonancije. To znači da mi zavisimo od nje potpuno prirodno kao stanovnici ove planete. Drveće u šumi djeluje kao ogromna antena koja prikuplja Šumanovu frekvenciju. Drveće je još i pojačava, prema eksperimentalnim dokazima D. Vintera. Uništavanje šuma bi u potpunosti bilo ugašeno u Teslinoj primjeni besplatne i neograničene energije. Šetnja šumom predstavlja osvježenje. Svaka isključenost Šumanove rezonancije dovodi do dezorjentisanosti i uznemirenja. Vjeruje se da je to razlog ljudske želje u provođenju vremena u prirodi. Na visinama, avionska oplata djeluje na nas kao jedan veliki Faradejev kavez, pa se smatra da doprinosi osjećaju umora od leta.

“…Imajući u vidu strukturu Jedinstva, uspostavljene međuodnose i korelacije, činjenicu da se čovek nalazi u “središtu” svih tih prostorno-vremenskih vrtloga, isprepletenih pri tom raznim nivoima svesnosti, na mestu “sudara” dimenzionih skala mikro i makro svemira, na granici izmedju onoga “izvan” i onoga “unutra”, prateći igru prostora i vremena, materije i duha, umesto sintagme ČOVEK I UNIVERZUM, sasvim slobodno možemo reći: ČOVEK jeste UNIVERZUM …”, piše inžinjer Goran Marjanović u svom naučno-duhovnom tekstu “Samoostvarenje apsoluta” za KPV. 4(http://bit.ly/z7Hf2q)/ Naš mozak je kao antena, i takođe reaguje. To znači da su i moždani valovi i srčani ritam, koherentni sa Šumanovom rezonancijom naše planete. Zato danas Daniel Vinter kaže da sav biološki život zavisi o ovoj rezonanciji kao dugačkom Φ valu-nosiocu za isprepletene elektromagnetske Zlatne valove. Zbog toga možemo osjećajima ljubavi ugoditi prirodi i postati kao ona. Dakle, povezani smo sa prirodom Zemlje na isti način na koji nam je u psihologiji poznata tzv.”afektivna vezanost” za naše najbliže.

Slađana Marjanović je istakla u radu “Svetlost na tragu duha”, dubinu eksperimentalnih radova naučnika Popa, koji je dokazao postojanje biofotonskih polja koji izlaze iz živih sistema. 5(http://kpv.rs/?p=1605)/ Uzimanjem biljne hrane mi unosimo fotone u svoj organizam, jer je u biljkama prisutna svjetlost. Ona je izvor energije iz procesa fotosinteze. Iz biljne hrane se metabolišu supstance, ne samo zbog fotosinteze, već vjerovatno i one koje biljka uzima iz zemlje. Svi elektromagnetni talasi svjetlosti moraju negdje da se sačuvaju, ako se sjetimo šta smo govorili već o njima. Fotonska energija se u tijelu rasipa i distribuira preko čitavog spektra frekvencija. Ta energija postaje pokretačka snaga za sve molekule u našem tijelu. Fotoni u različitim frekvencijama upravljaju različitim procesima, obavljujući različite funkcije. Tako se svi fotoni harmonizuju u kolektivno dešavanje, a svi su povezani grupom zajedničkih elektromagnetnih polja. Dakle, sve ima svoju svijest!

Međućelijska komunikacija odvija se takođe zahvaljujući biofotonima. U ćelijama molekuli reaguju na određene frekvencije. Niz vibracija nekog fotona prouzrokuje različite frekvencije u drugim molekulima tijela. Tako se pokazuje univerzum u čovjeku, jer su eksperimenti Popa dokazali da svjetlosni talasi otkrivaju umijeće tijela da upravlja komplikovanim procesima sa različitim djelovima tijela istovremeno. Odakle dolaze ovi svjetlosni talasi, otkriveno je putem labaratorije (tamna soba, koja je mjerila emitovanje svjetlosti od nekoliko fotona u minuti; mjerenje svjetlosti ljudi).
Ispitivanja svjetlosti ljudi Pop je vršio na pacjentima oboljelim od kancera. Utvrdio je da je kod njih nestao periodični prirodni ritam (koherentnost), jer nije postojala unutrašnja međućelijska komunikacija. Svjetlost je izlazila van. U takvim stanjima i stanjima stresa, porasla je stopa biofotonske emisije. To je davalo namjeru odbrambenog sistema da organizam povrati u ravnotežu. U primjerima multipla skleroze uočeno je da organizam uzima previše svjetlosti, što je nanosilo štetu. Dakle, pokazalo se da nije poželjno ni previše kooperativnosti, već umjerenost, zlatna sredina, kako ne bi dovelo do diskonuiteta u radu ćelija. Ćelije imaju svoje prirodno naelektrisanje, pa tako unošenje više pozitivnog naelektrisanja pri uklanjanju negativnog iz ćelija, takođe može dovesti do diskonuiteta njihovog rada, što izaziva dijeljenje ćelija i pojavu kancera.

Nekim se supstancama može ponovo uvesti bolja međućelijska komunikacija, koja staje kancerogenim supstancama na put. Takvi su npr. neki ekstrakti biljaka koji mijenjaju biofotonsku emisiju ćelija kancera-uspostavljaju komunikaciju sa ostatkom tijela. Pop je ispitivao razne antitoksične supstance. Sve sem jednog slučaja pokazali su da se samo povećava broj fotona u ćelijama kancera, pogoršavajući stanje. Jedini slučaj bio je kod biljke imele. Ona jedina stvara koherentnost tkiva. Na jednoj pacjentkinji oboljeloj od kancera odmaklog stadijuma, estrakt imele za godinu dana vratio je organizam u normali (ravnoteža svjetlosnog bića; života). Zanimljivo je pomenuti još eksperimenata, kao npr. na interakciji fotona sa bioenergetskim poljima: “…Polikontrastna interferentna fotografija je metod zasnovan na interakciji fotona reflektovanih od objekta snimanja sa bioenergetskim poljima što, nakon posebne tehnike (patent dr. Hary Oldfield) obrade snimka omogućuje vizuelizaciju mnoštva tih, inače „nevidljivh”, entiteta, čak i niza onih iz domena ezoterije kao što su aure, čakre, i sl…”, piše inžinjer Goran Marjanović u tekstu “Inteligentne eterske energije”. 6(http://kpv.rs/?p=335)/


Vijekovima se vjerovalo da je srce dom naših osjećaja i emocija. To je izraženo u skoro svim popularnim ljubavnim pjesmama i gotovo svim starim spisima. Popovo otkriće bio-fotona, tj. plavog svjetla u tijelu, dovelo je do pretpostavke da se radi o nekakvom odnosu s DNK. Za terapeutske i istraživačke svrhe koriste se elektrokardiogram (EKG) za srčane valove, dok se elektroencefalogram (EEG) koristi za moždane valove. Služe i za pojedince kako bi se uspostavila ravnoteža, rezonancija srca i uma. Zato se danas mogu mjeriti i ljudske emocije (samilost, empatija, ljubav, bijes i frustracija). Uređaj za srce koristi elektromagnetske valove srca i mozga. On utvrđuje postojanje njihove harmonije-postoji li između srca i uma koherencija. Uređaj srca provjerava uravnoteženost naših osjećaja i misli. Npr. EKG i EEG jogina su koherentni. D.Vinter je objasnio kako mehanizam valova služi za isporuku energije uma i srca vlastitom DNK. Kada srce izražava emocije ljubavi, ono kreira kaskadu elektromagnetskih valova Zlatne sredine, tj. kreira gravitaciju, kao što to atom čini pri privlačenju isprepletenih elektromagnetskih valova u nultu tačku “mirovanja”.18 (http://bit.ly/khrsH7)/

TREĆI PROBLEM,

“…mi se bojimo da pomislimo kako bi nam nemoguće bilo da živimo život bez pokretačke snage. Pokretačka snaga znači rad. Da bismo povećali silu koja ubrzava ljudsko kretanje, znači da treba više da radimo”. Tako dolazimo do toga da je odgovor na pitanje o tri moguća rešenja za veliki problem povećanja ljudske energije u tri reči: hrana, mir, rad…”, piše Tesla u “Problemu povećanja ljudske energije”. 19/

Pošto je Sunce izvor koji sve pokreće-izvor koji održava sav život na Zemlji i svu našu energiju, Tesla je smatrao da treba omogućiti veće korišćenje Sunčeve energije. Razmatrao je tri načina o tome. Energiju vode, držao je za prvu, kao najdragocjeniju i najisplativiju, a nakon nje energiju vjetra. To jasno vidimo iz svih njegovih članaka koji su se bavili energijom iz prirode, umjesto sagorijevanja fosilnih goriva i atomskom energijom kao štetnim i rizičnim. Razmatrao je čak i energiju Mjeseca, gravitacije, Zemljine dubine i sl.

Možda bismo mogli reći da je energiju Sunca Tesla skoro stavio na drugo mjesto nakon vode, ali je pokazao skepsu prema prirodnom problem geografske širine, nemogućnosti hvatanja energije konstantno zbog smjene dana i noći, godišnjih doba, drugačijih klima u drugim krajevim svijeta i sl. Bila je tu sumnja i zbog tehničke neisplativosti-skupoća u izradi tehnike.

Međutim, uvijek je isticao nadu u mogućnosti budućeg poboljšanja u iskorišćenju sunčevih zraka, pa je u članku “Pokretačka snaga budućnosti” za časopis “Everyday Science and Mechanics”, decembra 1931. godine, napisao: “…Možda ćemo, nekada u budućnosti, kada naša sredstva za istraživanje budu neizmerno poboljšana, moći da nađemo načina da sačuvamo tu silu i da je koristimo za dobijanje rezultata koji prevazilaze našu sadašnju maštu...”.20/ Ovaj članak pored korišćenja sunčeve energije, takođe sadrži čak i razmatranje korišćenja energije plime i osjeke, vjetra i vode. Ovo nije bio jedini članak o energetskim izvorima, već je isti osvrt bio i u članku “Čuda budućnosti”. U jednom drugom članku, “Energiji budućnosti” razmatrana je i praktična prepreka potčinjavanju energije atoma. Prema ovom Teslinom vizionarskom pogledu o solarnoj tehnologiji, pokazaćemo kako se stanje danas razvija, prema izvorima iz druge polovine 2009. godine, časopisa “National Geographic”, Srbije. 21/22/

Prije tih izvora pomenućemo nešto što je vrlo interesantno, da neki izvori navode da prve zapise o solarnoj energiji imamo od strane rimskog imperatora Hadrijana (76‐138) i kasnije Septimija Severa (146‐211), jer rimske hronike bilježe postojanje egipatskih skulptura iz kojih su se čuli glasovi ili muzika. Takva jedna skulptura postojala je sa likom boga Memnona, koja se i danas čuva, samo što je “nijema”. Ali, po zapisima ova dva imperatora, oni su slušali muziku iz ovog kipa - statua bi navodno zapjevala čim bi zraci izlazećeg sunca obasjali njenu glavu. Zato se možemo zapitati da li su u ove statue bile nekakve solarne baterije, koje su se vremenom istrošile ili potpuno raspale?! U nekim savremenim kosmološkim knjigama može se naći podatak da postoje tablice iz Starog vijeka sa proračunom sunčevog isijavanja energije, i da se to poklapa sa sadašnjim itd.


No, od ’50-ih godina XX vijeka krenulo se u znatno jačem praktičnom istraživanju solarne energije. Danas ima veliki broj kompanija koje se bave proizvodnjom i montažom solarnih ploča (FV panelima), širom svijeta. Npr. godine 2010. donešen je zakon u Kaliforniji koji obavezuje postrojenja da 20% svoje energije proizvode iz obnovljivih izvora. Jednog dana će se morati odustati od uglja, nafte i gasa. Ali i to ćemo u nastavku rada obrazložiti. 

Neka sunčana područja, u kojima je cijena električne energije visoka, poput Italije i Havaja, cijena solarne energije već je na granici da bude konkurent cijenama energije nastalih iz konvencionalnih izvora. Naravno, još uvjek je u većini mjesta Sunce najskuplji izvor električne energije. To je naročito karakteristično za SAD, gdje solarna energija košta nekoliko puta više nego proizvodnja iz prirodnog gasa ili uglja. Tamo će od 2025. godine četvrtinu svoje električne energije proizvoditi iz ovakvih obnovljivih izvora.

U potpunosti je sigurno da ni propisi, kojim će se ograničavati i naplaćivati emisija CO2, neće predstavljati mogućnost za veći razvoj solarne energije. Takve će mjere moći samo navesti postrojenja da se opredijele za jeftinije izvore obnovljive energije, kao npr. vjetra, a solarna energija postaće značajna tek nakon 2025. Za razliku od SAD-a, u Evropi se već podstiče upotreba solarne energije povoljnijim tarifama, zakonima koji električnim postrojenjima nalažu da plaćaju premije proizvođačima solarne energije, nebitno da li su to komercijalne elektrane ili privatna domaćinstva koja imaju viškove proizvedene struje i prodaju je elektrodistributivnoj mreži. Lideri u ovome su Španija i Njemačka, kako u taksama tako i u proizvodnji solarne energije. Tako njih dvije stvaraju tržište za jačanje snižavanju cijena. 22/
Što se tiče SAD-a, Ken Cvajbel sa Univerziteta Džordž Vašington, kaže da će sunce uz investiciju od oko 400 milijardi dolara, od 2050. godine zadovoljavati više od dvije trećine ukupnih potreba za električnom energijom. Zato je do tada u SAD planirano da do 2030. godine solarna energija obezbjeđuje samo nešto preko 1% ukupne proizvodnje električne energije. Prema Ajku Veberu, direktoru Instituta za sisteme solarne enrgije u Fraunhoferu, kaže da je ljudima na Zemlji potrebno blizu 16 teravati snage (teravat=trilion W), pa se očekuje da će do 2020. godine te brojke narasti na 20 teravati. Na kopnenom dijelu Zemlje energija sunčevih zraka iznosi 120 000 teravati, pa je iz toga energija koju dobijamo od sunca faktički neograničena.

Godine 2008. u španskoj Gvadihi, istočno od Granade, otvorena je prva komercijalna solarna elektrana sa mogućnošću skladištenja toplote. U toku dana sunčeva svjetlost, sa polja ogledala, koristi se za zagrijevanje rastopine soli koja služi za očuvanje energije tokom noći. Ta so se uveče hladi, otpušta toplotu od koje se proizvodi veća količina toplote. Solarna postrojenja Solana Generating Station, takođe će od 2012. godine koristiti otopinu soli za skladištenje energije sakupljene tokom dana. Ona će imati 8 km paraboličnih kanala i proizvoditi 280 megavata za Feniks i Tukson, a postrojenja će graditi španska kompanija Abengoa Solar. Dakle, vidi se slab razvoj SAD-a u razvoju solarne tehnologije naspram Evrope.

Kina je takođe, slaba u solarnoj tehnologiji. Sunčev potencijal za proizvodnju električne energije baca sijenku na potencijale svih drugih obnovljivih izvora energije. Međutim, njen udio trenutno iznosi samo mali dio jednog procenta ukupno proizvedene električne energije, što je daleko manje od količine energije koja se dobija iz snage vode ili vjetra npr., kako je računao i Tesla.

Postavljeni FV paneli mogu i da se kreću tokom dana u skladu sa suncem, sve do ponoći kada staje njihov rad na prikupljanju energije. Parabolična ogledala danas, sunčevu svjetlost usmjeravaju na dugačke čelične cijevi kroz koje teče ulje. Zatim se ulje u cijevima zagrijava sve do temperature od 400 step. C. Ako su u pitanju „polja ogledala“ onda se vrela tečnost uliva u džinovske radijatore koji daju toplotu, pretvarajući vodu u paru koja pokreće turbinu i dinamo mašinu, proizvodeći za naponsku mrežu 64 megavata. To je dovoljno za obezbjeđivanje električne energije za tačno 14 000 američkih domaćinstava. Ovoliko energije dovoljno je da se električnom energijom podrži nekoliko kazina u Las Vegasu.

Naravno, energija se može postići pojedinačno za svako domaćinstvo, u onolikoj mjeri koliko želi i koliko može priuštiti čovjek, u skladu sa svojim mogućnostima. Za tu svrhu na krovu kuće mogu se postaviti solarne ploče (FV paneli, sistemi) od 7,14 W pa i više, koje električnu energiju proizvode kada se u silicijumskom poluprovodniku (sa viškom i manjkom elektrona) otkače elektroni pod uticajem svjetlosti. 23/


Ovakva strategija proizvodnje struje iz solarne energije može da bude efikasnija na manjim površinama, jer naš dom postaje nalik elektrani zbog toga što se prikupljena energija može rasporediti na četiri dijela. Prvo, tokom dana višak prikupljene energije ide iz solarnih ploča u elektrolizer. Zatim, drugi dio, što se pomoću još jednog katalizatora solarna električna energija razdvaja na vodonik i kiseonik koji se takođe skladište. Treći dio čini da se tokom noći uskladišteni elementi rekombinuju u gorioniku, proizvodeći tako električnu energiju. I četvri dio- sva struja sprovodi se do kućnih uređaja kao i do vanjskih, npr. do električnog automobila. Dakle, i to je omogućeno solarnim sistemom. Jedini otpad iz gorionika koji postoji nakon toga jeste voda. Ona se zatim reciklira. Međutim, prema nekim istraživanjima udio ukupne sunčeve energije sakupljene preko solarnih ogledala, mogao bi da postane značajan tek nakon 2025. godine. Razlog tome je taj što bi tada trebala da se zaustavi ekspanzija energije vjetra. Što se toga tiče, snaga vjetra se takođe već koristi kao konvencionalni tip korišćenja energije. 21/22/23/

dio

Postoje istraživanja i rad jednog interesantnog preduzeća iz Klenovnika u Hrvatskoj (TESLA d.o.o. za proizvodnju, istraživanje, trgovinu, usluge i graditeljstvo), koji se bavi između ostalog i problemom pitke vode, i budućim procesom desalinizacije vode putem fotonaponskog kolektora i ostalih uređaja u jedan. Zanimljivu studiju koju su uradili 2003. godine, zove se „Sustav za desalinizaciju morske vode-analize glavnih parametara“ mag. ing. el. Gorana Ribića.( http://bit.ly/w3yj0d)

Prema analizi ovog rada Zemlja će do 2025. godine imati 8 000 000 000 stanovnika. Od toga će 4 000 000 000 stanovnika biti žedna. Već sada 1 100 000 000 ljudi nema pristup pitkoj vodi. To direktno prouzrokuje 10% bolesti svake godine u zemljama koje su u razvoju. Dakle, ovo je isti problem koji je Tesla razmatrao pod brojem 1 u članku “Problem povećavanja ljudske energije”, što smo već komentarisali prethodno sa teoretskog i Teslinog filozofskog posmatranja.

Svake 21 godine udvostruči se potrošnja vode. Komercijalnim izvorima energije nema pristup blizu 2 milijarde ljudi na Zemlji. S druge strane, zemlje juga Evrope biće podložne sušama zbog posljedica globalnog zagrijavanja. Ako se osvrnemo na istorijsku nauku, vidjećemo da je jug Evrope bio podložan sušama vijekovima unazad, dakle, kada nije bilo problema globalnog zagrijavanja i zagađenja kao danas. Podatak da 500 miliona ljudi već 1995. godine nije imalo dovoljno vode ukupno u 31 zemlji, sa poređenjem današnjih podataka, jasno pokazuje da ako se ovako nastavi do 2025. godine, situacija može biti zabrinjavajuća a cifra ljudi bez pitke vode može biti zaista velika.

Ideja desalinizacije vode došla je na osnovu razmišljanja: zbroji li se slana voda iz mora sa sunčanom energijom, proizlazi desalinizacija morske vode sunčanom energijom. Postupak je dosta jednostavan. Inače, postoje prema pomenutoj studiji dva postupka: proces promjene faza i homogeni monofazni proces. Prvi je isparavanje i ponovljeno kondenzovanje, gdje voda isparava na puno nižoj temperaturi naspram soli, te onda ona zaostaje u preostalom vodenom talogu. U drugom procesu je postupak elektrodijalize i povratne osmoze, u kojem se morska voda pod pritiskom potiskuje kroz opnu koja ne propušta so.

Najčešća metoda je i najednostavnija za primjenu, a to je destilacija. Prednosti su ovdje dvije, a samo je jedan nedostatak. Jednostavnost konstrukcije i lakoća održavanja su njene prednosti, dok je glomaznost uređaja njen nedostatak. 24/ Sastav elemenata ovakvog jednog najčešćeg sistema za desalinizaciju morske vode čini sljedećih šest djelova: termički sunčani kolektor, fotonaponski kolektor, desalinizator, dvije pumpe, regulacijska tehnika i spremnik:


***

“Šta će čovek činiti kada mu ponestane šuma, kad budu iscrpena nalazišta uglja?”, upitao je Tesla svoje slušaoce u Filadelfiji. “Prema onome što danas znamo, preostaće samo jedna stvar: to je prenos energije na velike razdaljine. Čovek će se okrenuti vodopadima, plimi i oseci”, rekao je Tesla, jer se oni, za razliku od nalazišta uglja i nafte obnavljaju. 25/

Godine 1893, Nikola Tesla je stvorio dobar niz novih izuma. Ti noviteti su pretvarali električnu struju u obrtno kretanje ili obratno, pretvarali parnu energiju u električnu. Tadašnji konstruisani Teslin visokofrekventni oscillator, jednom prilikom je bio potopljen u veliku bačvu punu nafte. Zatim je Tesla podešavao frekvencije naizmjenične struje i pokretao je naftu različitom brzinom i nafta je okretala lopatice, kao što vodeni točak obrće turbine. Što je Tesla pojačavao frekvencije tok se mijenjao, a s druge strane se obrtanje turbine ubrzavalo. I tako je Tesla sa svim tim raznim oscilatorima uspijevao da postigne mnoge rezultate. Mogao je da stvori precizne frekvencije koje se mogu upotrijebiti za prenos informacija ili električne energije, i to sve naravno sa stanovišta nauke o elektricitetu. Npr. kada bi oscilator pulsirao na frekvencijama svjetlosti, onda je mogao da proizvede osvjetljenje, dok je sa aspekta mehanike mogao proizvesti pulsiranje kroz metalne šipke ili cijevi, ili da npr. testira frekvencije harmonika i stojećih talasa itd. 26/

  No,osvrnimo se sada na standardno korišćenje nafte kao pokretačke snage čitavog prethodnog vijeka, kao i sada. Tablice naftnih tokova iz XX vijeka dali smo još u radu “Neki koraci budućnosti I-IV”, ali to ćemo zanemariti i držati se samo izvora iz National Geographic Srbija, iz juna 2008. godine.27/ Završena je prva decenija XXI vijeka i postaje sve poznatije da je nekim velikim sistemima nafta kao krv. Planeta se sve više zagađuje, a nafta sve više nestaje.28/
Sva otkrića velikih naftnih polja dijele se na: gigante, supergigante i megagigante. Prvi se računaju sa od 500 miliona pa do 5 milijardi barela. Drugi, supergiganti, od 5 milijardi do 50 milijardi barela, a megagiganti su sa preko 50 milijardi barela. 1930-ih je svakodnevna prosječna proizvodnja po polju u hiljadama barela na dan bila je 103; ’40-ih godina 198; ’50-ih 152; ’60-ih 125; ’70-ih 91, ’80-ih 83, a ’90-ih 77 hiljada barela na dan. Podaci za prvu deceniju XXI vijeka još nisu dostupni javnosti. Po svemu je očigledno da su veći od svih prethodnih.

Na osnovu istorijskog toka prošlog vijeka u eksploataciji nafte, jedan geolog, King Hjubert, predvidio je tačno da će američka proizvodnja nafte dostići vrhunac početkom 70-ih godina prethodnog vijeka. Nakon njega su brojni analitičari koristili njegove matematičke formule i prilagođavali ih da bi izračunali budući vrhunac svjetske nafte. Naravno, prognoze se moraju razlikovati. Međutim, slažu se u jednom-da kad nafta jednom dosegne vrhunac, eksploatacija onoga što je preostalo biće neuporedivo teža i skuplja.

Trideset godina kasnije, saudijski naftni geolog Sadad I. Al Huseini je 2000. godine došao do jednog zanimljivog zapažanja budućnosti svjetske nafte. Huseini je uvjek bio sumnjičav prema optimističkim prognozama o budućnosti proizvodnje u naftnoj industriji. Sredinom 90-ih godina prošlog vijeka, proučavao je sve podatke dobijene sa oko 250 vodećih naftnih polja koja proizvode najveći dio svjetske nafte, i provjeravao da li ima grešaka u procjeni ili se namjerno zamagljuje istina. On je posmatrao koliko je sirove nafte još preostalo u svakom od njih i kojom brzinom se ona crpi. Onda je na to dodao i sva nova polja za koja se naftne kompanije nadaju da će iz njih poteći nafta u narednim decenijama. Slagajući sve te brojeve na kraju, primjetio je upravo to da mnogi naftni stručnjaci „ili pogrešno tumače podatke o globalnim zalihama i proizvodnji nafte, ili ih zamagljuju“.

Zanimljiv je sada primjer Rusije na polju nafte. Ova zemlja danas nazdravlja nafti. Za nju je ovo vrijeme, doba ekonomskog procvata. Cijene svjetske nafte su se udesetostručile od 1998. godine. Rusija je čak pretekla Saudijsku Arabiju kao nekadašnjeg najvećeg svjetskog proizvođača sirove nafte. Ovaj procvat sadašnje Rusije dolazi upravo od močvara zapadnosibirskih naftnih polja. Ona proizvode oko 70% ruske nafte. To iznosi skoro 7 miliona barela dnevno.

U Hantijsko-Mansijskom autonomnom okrugu (teritorija velika skoro koliko Francuska) takvo bogatstvo pruža veliku priliku za ostvarenje savremenih i najpoželjnijih uslova za život u području, čije ime upravo priziva sliku surovog i pustog mjesta, i da se transformiše zahvaljujući prihodima od naftnih poreza. Prilika koja se pruža ovoj regionalnoj prijestonici, mogla bi ovoj regiji lako da isklizne iz ruku, jer bez obzira na značajan porast naftnih cijena, proizvodnja nafte u zapadnom Sibiru se posljednjih godina nije povećavala. Sve do maja mjeseca 2008. godine proizvodnja nafte u Rusiji je opala prvi put u deceniji. Neko manje povećanje proizvodnje bilo je prije toga od 2004-2007.godine, kada su vođe Kremlja koje sve drže pod kontrolom prigrabile najkvalitetnija polja. Uz to su vršili velika ulaganja u ta polja kako bi maksimalno povećali proizvodnju i profit.

Kremlj namjerava da eksploatiše naftu ne samo kao izvor nacionalnog bogatstva već i kao političko sredstvo kojim će Rusija ponovo postati velika svjetska sila. Ukoliko pogledamo već 2011. godinu uz Kinu ona i te kako postaje bitna. Npr. tu su i naftne platforme uz obalu Njufaundlenda od prometne benzinske stanice u Ljenjungang, u Kini. Francuska i Njemačka su pred kraj 2011. potpisale naftne ugovore sa Rusijom za energetskim snabdijevanjem.


U Rusiji su ozbiljnija naftna istraživanja počela 60-ih godina XX vijeka, i ona su pokazala da se u zapadnom Sibiru nalazi više nafte nego što je iko mogao zamisliti. Postoji vjerovatnoća da je Hitler znao za sibirsku naftu. Od tada do danas eksploatisano je više od 70 miliona barela. Do kraja 2008. godine blizu 1/3 sveukupnog uvoza sirove nafte u Evropskoj uniji, vrijedne skoro 60 milijardi dolara, poticala je iz Rusije. Neke su države postale izrazito zavisne od ruske nafte, kao npr. Poljska koja dobija 95% sirove nafte iz ruskih izvora. Rusija naftnu moć koristi i u političkim sporovima sa bivšim sovjetskim republikama, ukidajući im snabdijevanje ili preteći da će to učiniti. To je nova geopolitika da jedni ucjenjuju, a da drugi poput SAD ratuju za naftna polja.

Glavna naftna mjesta u Hanti Mansijsku su: Kogalim, Novoagansk, Južno jugansko polje, Savojskoje polje, Nižnevartovsk, Surgut i Neftejugansk. Ukupno 90% privrede glavnog grada ove oblasti čini nafta. To i nečudi s obzirom na rast cijene nafte. Ovo je pravi pokazatelj koji ukazuje na zajednički problem svim ekonomijama koje zavise od prirodnih bogatstava, pošto će se kad tad ti izvori iscrpiti i moraće se pronaći novi izvori „blagostanja“. Zato današnja Rusija angažuje timove istraživača i preseljava ih u ovu oblast. Takvu budućnost nazivaju začetkom „Silicijumske tajge“, jer kad vrijeme lake nafte prođe odgajaće se sopstveni naučnici stvaranjem poslova za mlade generacije informatičkog biroa. Tako će se nakon toga umjesto ulaganjem u naftu, ulaganjima u nauku moći garantovati “trajna” svijetla budućnost za privredu ove oblasti i njene ljude, jer im je uzor takvoj ideji Silicijumska dolina, koja se nalazi u klimatskoj umjerenoj Kaliforniji.

Smatra se da naftna ekspanzija Sibira tek treba da se ostvari, kako bi se stvorio magnet za privlačenje ruske naučne klase u budućnosti. Za sada Sibir privlači mnoge druge pridošlice, poput siromašnih doseljenika iz krajeva van ruskih granica, a Rusi ih nazivaju gastarbajterima.

Većinom dolaze iz Tadžikistana-bivše sovjetske republike u Centralnoj Aziji, čiju je privredu uništio građanski rat sredinom 90-ih godina prethodnog vijeka. No, veliki broj Rusa iz ekonomski posrnulih gradova zapadno od Urala, takođe preplavljuje naftne gradove zapadnog Sibira. Npr. nekada je Surgut do 60-ih godina bio samo skup drvenih koliba sa temperaturom koja se znala spustiti do minus 50 step. C, i sa mrakom koji usred zime traje gotovo čitavi dan. Danas ovaj grad jedan je od najvećih gradova zapadnog Sibira i broji 300 000 stanovnika.

Kompjuterski inžinjeri prate rad na polju preko karte, koja svakog trenutka pokazuje podatke koji se šalju kodiranim radiosignalima sa pumpnih stanica, aktivnih bušotina i cjevovoda. Na taj način imaju uvid koliko se troši električne energije, da li treba popraviti neku bušotinu ili cjevovod. Nekada se jedva marilo o zagađenju okoline, a danas je stavljen akcenat na etosu, a pošto ruske naftne firme postaju globalni igrači, ujedno postaju i svjetski „brižnici“ o zaštiti životne sredine. Zadatak koji ima Surgut u budućnosti da riješi jeste: da li će uspjeti da izađu na kraj sa raznim političkim, ekonomskim i tehničkim izazovima koji stoje pred njim. Isto važi i za ostala mjesta u Hant-Mansijsku.

Većina analitičara očekuje da će zapadni Sibir ostati dominantan izvor ruske nafte i u narednih blizu 20 godina. Sibir ima i teške poreze. Sav bruto dobitak preko 25 dolara po barelu odlazi federalnoj vladi, kao i u igre moći iza kojih stoji Kremlj. I upravo sada je Rusija najveći svjetski proizvođač sirove nafte, sa oko 70% njenih zaliha koje se nalaze u zapadnom Sibiru. Nakon eksploatacije nafte, najveći dio nje ide stranim potrošačima. Sadašnji status Rusije kao supersile ne potiče iz njene vojske, već energije nafte, smatra i sam Vašington. To smatra i Džulija Nanaj koja je direktorka PFC Enerdžija kao globalni savjetnik sa sjedištem u Vašingtonu. Ona je uvidjela da je Kremlj taj koji kontroliše i podstiče zapadni Sibir, kako bi kroz proizvodnju i izvoz uspjeli da povećaju geopolitički značaj Rusije. To je današnji moderni monopol, jednak nekadašnjim srednjovjekovnim monopolima u prodaji krzna, soli, vina, vune i dr.

Predviđanja su pretežno ukazivala na izraziti rast proizvodnje nafte iz godine u godinu, na osnovu praćenja globalne potražnje. Ali, pominjani Huseini, proračunao je da će se povećavanje proizvodnje zaustaviti najranije 2004. godine. Ono što mnoge brine jeste i to što će vrhunac proizvodnje trajati najviše još 15 godina počevši od 2008, a nakon toga će proizvodnja konvencionalne nafte početi sa padom. Pad će, kako kaže Huseini, biti „postepen, ali i nepovratan“. Ministru za naftu Saudijske Arabije, Ali al-Naimiju, nije se svidio Huseinijev izvještaj 2004. godine. Ukoliko je Huseinijev proračun prav, onda to znači da počevši od odbrane pa do prevoza i proizvodnje hrane, zapravo pokreće jeftina i izdašna nafta, kojoj predstoji dramatična promjena.

Inače, Huseini nije jedini stručni analitičar budućnosti naftnih sistema, koji misli da se svijet približio vrhuncu u svjetskoj proizvodnji nafte. Geolozi nafte već decenijama postavljaju takve teorije-da će nakon potrošnje polovine početne svjetske nafte, dalje crpljenje iz zemlje postajati sve teže, i da će krajnja granica onda biti nemogućnost crpljenja nafte. 1900. godine crpljenje je bilo ispod milion barela dnevno, a u drugoj polovini 2008. godine blizu 85 miliona barela dnevno. To će u budućnosti bitno zaustaviti rast, smatra se. Svijet će se prije ili kasnije, bio spreman ili ne, suočiti sa postnaftnom budućnošću. Zatim, to bi mogla da obilježi recesija, možda čak i rat, ukoliko bi SAD i drugi veliki uvoznici nafte počeli strateška nadmudravanja oko pristupa pouzdanim naftnim zalihama. Mada su šanse male da dođe do rata, jer ove dvije zemlje imaju najveći atomski arsenal u naoružanju, pa samo može biti zatezanja odnosa kao u vrijeme Hladnog rata.

Niko u stvari ne zna koliko je još nafte ostalo u unutrašnjosti Zemlje. Ne zna se ni koliko smo blizu njenoj polovini od koje bi trebala krenuti kriza. I to je najveći problem. Naftni pesimisti govore da je vrhunac blizu, pa čak i da je već nastupio. Isto misli čak i Huseini. S druge strane, optimisti tvrde da će do prekretnice proći još nekoliko decenija. „Dokaz“ optimista nafte za to je u tome što na svijetu ima još mnogo nafte, koja još nije eksploatisana, pa čak i mjesta na kojima nije još otkrivena. Drže se i toga da postoje i ogromne zalihe „nekonvencionalne“ nafte na primjeru masivnih taloga katranskog pijeska koji se nalazi u zapadnoj Kanadi. Kada su čitali Huseinove prognoze 2004. godine, odmah su ih odbacili kao „zanimljive ali nevažne bilješke“.

Industrijski stručnjaci kazuju da su visoke cijene nafte privremene i da su posljedica uskih grla tehnike, naglo rastuće potražnje iz Azije kao i slabljenja dolara, pa će kažu, prije nestati potražnja nego što će nestati nafta. Uprkos ustaljenom rastu cijena nafte posljednjih nekoliko godina, globalna proizvodnja konvencionalne nafte vrti se negdje oko 85 miliona barela na dan. Upravo je to ono što su Huseinovi proračuni pokazali kako će proizvodnja prestati sa rastom, i ta promjena je toliko drastična da je čak i sama naftna industrija izgubila nešto od svoje velike samouvjerenosti.

Jeseni 2009. godine Međunarodna agencija za energetiku objavila je prognozu da će globalna potražnja za naftom porasti za više od jedne trećine do 2030. godine i to na 116 miliona barela dnevno. Nekoliko kompanija je čak izjavilo da više nisu optimistični da će proizvodnja više ikada biti u stanju da prati potražnju. S druge strane, neke su francuske kompanije tvrdile da najveća dnevna proizvodnja može biti 100 miliona barela, što bi prema proračunima značilo da bi globalna potražnja mogla premašiti snabdijevanje i prije 2020. godine. Generalni direktor „Royal Dutch Shella“, Jerun van der Fer, procijenio je da ponuda lako dostupne nafte i gasa više neće moći pratiti potražnju nakon 2015. godine. On govori zajedno sa iskusnim naftašem Maržerijem, o naftnom vrhuncu u geološkom smislu, da su politički i ekonomski činioci po njima iznad zemljine površine. Za njih su ti parametri bitniji, prije nego oni geološki ispod zemlje. Zapravo su politika i ekonomija glavne prepreke povećanja proizvodnje. Američko Ministarstvo spoljnih poslova već radi na tome da se savladaju političke prepreke u proizvodnji nafte. Već se od 2009. godine i među optimistima nafte javljaju priznanja da se pomaljaju fizička ograničenja nafte i da bi trebalo tragati za novim nalazištima.

Sada se izrađuju i kompjuterske seizmičke karte koje kompanijama omogućuju da „vide“ naftu skrivenu duboko ispod Zemljine površine. Velika pronađena polja nazivaju se stručno „slonovi“. Novembra 2007. godine otkrili su na taj način naftno polje nazvano Tupi, u moru, blizu brazilske obale. Međutim, ispalo je da je Tupi sa svih svojih 8 milijardi barela približno petnaest puta manje nalazište od legendarnog saudijskog nalazišta Gavar. Razlike su ogromne, jer je saudijski Gavar imao skoro 120 milijardi barela kada je otkriven 1948. godine.

Razlike između velikih i malih polja su i u tome, što su mala nalazišta ekonomski neisplativa za eksploataciju. Manja naftna polja su skuplja od velikih, tako da i bezbroj malih naftnih polja koja postoje bivaju neisplativa i u količini eksploatacije i u plaćanju. Proizvodnja već opada u nekim produktivnim oblastima kao npr u Sjeverno more ili u Sjeverni obronak Aljaske.

Širom svijeta proizvodnja se smanjuje za 8% godišnje. Kompanije poput „Shell“ i državne meksičke kompanije „Pemex“, godišnje više nađu manjih naftnih polja nego što uspiju da prodaju nafte. Činjenica je da sve više postojećih nalazišta stari, tj. da na takvim mjestima nestaje nafta iz godine u godinu, dok potražnja raste. Iz svega proizlazi zaključak da će se deficit uvećavati sve više, i čini se da je sasvim sigurno da je era jeftine nafte iza nas.
Saudijska Arabija i ostale članice Organizacije zemalja izvoznica nafte kontrolišu ukupno 75% svjetskih zaliha nafte. Time je jasno da će vrhunac njihove proizvodnje uslijediti znatno kasnije u odnosu na druga naftna područja. Sa proizvodnjom nafte a s porastom stanovništva, količina benzina, kerozina i dizela po stanovniku planete Zemlje, mogla bi u budućnosti biti znantno manja od današnje, što bi bilo loše za energetski intenzivne ekonomije poput SAD. Zato se i vode od strane nje ratovi ka Iraku, juče Libiji, sjutra… Bio bi to krah za zemlje u razvoju ukoliko se oslanjaju na naftna goriva, kako za svrhe transporta tako i pripremanje hrane, rasvijetu i navodnjavanje. Zabrinjavajuće je što globalno još uvijek nema pravih rasprava o promjenama u energetski intenzivnim načinima života na Zemlji.

Kako će se naftni svijet ubuduće razvijati ostavlja se na praćenju i posmatranju običnog čovjeka. Upravo se već ispituju ostale mogućnosti traganja nafte iz alternativnih izvora: biogoriva, nafte iz uglja i katranskog pijeska. Biogorivom znači da bi se možda mogla smanjiti „glad“ za naftom, obnavljanjem goriva dobijenih iz žitarica, stabljika i biljnih ulja. Sada je popularan etanol baziran na kukuruzu, a inače je sporan kao dodatak benzinu. Nafta iz uglja se može dobiti pod jakim pritiskom i pod visokim temperaturama. Katranski pijesak, kojeg smo spominjali kao naftnu zalihu koja postoji u zapadnoj Kanadi, može da se izdvajanje katrana iz pijeska pretvori u sirovu naftu. Smatraju ovo isplativijem, jer ga ima u velikim naslagama na pomenutom mjestu. Međutim, taj proces iziskuje ogromne količine vode i energije, i to najčešće iz prirodnog gasa. Ugalj je relativno izdašan resurs i može da se pretvori u tečno gorivo, samo što je taj proces skup i oslobađa velike količine ugljen-dioksida (CO2), što bi naravno još više povećalo zagađivanje životne sredine. (isto 27 i 28).

Svijet postaje sporo svjestan svoje budućnosti, a nemilosrdna aritmetika eksploatacije nafte teče i dalje, sve dok jednog dana ne dođe kraj ovoj vrsti energije koja nije beskonačna.

___________________

1 “Tesla-čarobnjak i genije”, Aleksandar Milinković, Samostalna izdavačka agencija „Zlaja“, Beograd, 2005, 132.
2 “Problem povećavanja ljudske energije, kretanje čoveka napred-energija kretanja-tri načina za povećanje ljudske energije”, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 91-147.
3 “Misli, emocije i realnost”, Svetozar Radišić, Znanje-portal za razvoj svijesti, http://bit.ly/y3sjlg.
4 “Samoostvarenje apsoluta”,Goran Marjanović, KPV, http://bit.ly/z7Hf2q.
5 “Svetlost na tragu duha”, Slađana Marjanović, KPV, http://kpv.rs/?p=1605.
6 “Inteligentne eterske energije”, Goran Marjanović, KPV, http://kpv.rs/?p=335.
7 “Govor povodom obeležavanja dana puštanja u rad elektrane na vodopadima Nijagare, održan 12.januara 1897.godine u Elikot klubu u Bafalu”, objavljeno u časopisu “Electrical Review”, N.Y., January 27.1897, N.Tesla, Predavanja, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom prvi, Beograd, 2006, 286 i 287.
8 …po izvorima od 2008-2011.
9 “Tesla-čarobnjak i genije”, Aleksandar Milinković, Samostalna izdavačka agencija „Zlaja“, Beograd, 2005, 134 i 135.
10 “Razvojna psihologija”, Ljubomir Žiropađa i Ljiljana Miočinović, Čigoja, Beograd, 2007, 107.
11 “Problem povećavanja ljudske energije, kretanje čoveka napred-energija kretanja-tri načina za povećanje ljudske energije”, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 102.
12 “Nenadmašni genije” , Džon O’ Nil, Metafizika, Beograd, 2006, 192.
13 …ili drugi dio “Razvoja čovječanstva”, V.Karadžić, Znanje-portal za razvoj svijesti, http://bit.ly/yaVK2e.
14 …u arhivi oko 60 hiljada neistraženih dokumenata.
15 “Kako kosmičke sile utiču na našu sudbinu”, New York Times, 7. feb. 1915., N.Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 152 i 153.
16 “Tesla-čarobnjak i genije”, Aleksandar Milinković, Samostalna izdavačka agencija „Zlaja“, Beograd, 2005, 138.
17 ”Čekić, krava i NATO”, Miroslav Lazanski, Politika online, 16. jan. 2010.
18 Prema -‘srce puno ljubavi’, http://bit.ly/khrsH7.
19 “Problem povećavanja ljudske energije, kretanje čoveka napred-energija kretanja-tri načina za povećanje ljudske energije, N.Tesla, The Century Magazine, jun 1900,“ Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 114.
20 “Pokretačka snaga budućnosti”, N.Tesla, Everyday Science and Mechanics, dec. 1931, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 319.
21 ”Priključivanje na Sunce”, napisao Džordž Džonson, snimio Majkl Melford, National Geographic, Srbija, sept. 2009, 26-49.
22 “Da li solarna energija može da nas spase?”, projekcije bazirane na podacima iz 2005. godine, grafikon 5W Infographicssource, Udruženje zabrinutih naučnika, National Geographic, Srbija, sept. 2009, 50 i 51.
23 Hrvatska stručna udruga za sunčevu energiju, “Solarna tehnologija-časopis za projektante, proizvođače, distributere i korisnike solarnih sustava”, godina IV, broj 8, jesen 2008, 20.
24 Desalinizacija, http://bit.ly/w3yj0d.
25 citat, “Čarobnjak - život i vreme Nikole Tesle”, M.Sajfer, Stylos, Beograd, 2006, 110.
26 pogledati kod M. Sajfera str. 122.
27 O nafti prema podacima iz “Pošaljite me u Sibir-nafta preobražava daleke krajeve Rusije”, napisao Pol Starobin, snimio Gerd Ludvig, National Geographic, Srbija, jun 2008, 80-97.
28 “Iscrpljena-svetska potražnja za naftom raste, a zalihe nestaju”, Pol Roberts, National Geographic, Srbija, jun 2008, 99-103.

dio